Mimo niskiej oceny, od razu mówię, że bardzo lubię książeczki pana Kraśka. Przede wszystkim przez styl - lubię, że autor nie ocenia, nie ironizuje, tylko z ogromną dozą szacunku opisuje to sam zauważył, nie sprawiając przy tym wrażenia, że jego obserwacje są prawdą absolutną (tak, tak, jeszcze mam kaca po Cejrowskim).
Uwaga! O czym jest książka? Nie jest to książka o Japonii jako całości. Są to uwagi z jednej konkretnej wyprawy, którą autor odbył w czasie tsunami z 2011 roku - i o nim jest stanowczo najwięcej. Jest też trochę o shinkansenach i sushi, ale ani razu nie padają takie słowa jak geisha, manga, origami.
Niestety, jak w każdej książeczce z tej serii, szkoda, że tak krótko. Ledwo człowiek się wkręcił, już czas kończyć (dlatego trudno mi dać wyższą ocenę). A szkoda, bo jak już mówiłam bardzo lubię styl i obserwacje autora.
Książkę polecam też jako dobrą "lekturę tramwajową" - jest mała, lekka, ma króciutkie rozdziały i nadaje się do czytania w małych fragmentach (czyli na kilka przystanków tramwaju).

Mimo niskiej oceny, od razu mówię, że bardzo lubię książeczki pana Kraśka. Przede wszystkim przez styl - lubię, że autor nie ocenia, nie ironizuje, tylko z ogromną dozą szacunku opisuje to sam zauważył, nie sprawiając przy tym wrażenia, że jego obserwacje są prawdą absolutną (tak, tak, jeszcze mam kaca po Cejrowskim).
Uwaga! O czym jest książka? Nie jest to książka o...