Szczepański w jednym z rozdziałów tej książki napisał: „Historia jest niezamarzającą rzeką. W jej łożysku tkwią kruszejące powoli skamieliny: świątynie, warownie, groby. Jej nurt niesie odwieczne świadectwa – formy i brzmienie języka, obyczaje, wierzenia. Ale sens historycznego dziania się nie krzepnie, podatny na wciąż nowe interpretacje, dający wciąż nowe odpowiedzi na pytania nigdy nie wyjaśnione do końca. Nikt nie rozstrzygnie ostatecznie sporu o słuszność piastowskiej bądź jagiellońskiej koncepcji państwa polskiego, nikt już nie oceni jednoznacznie przyczyn konfliktu między Bolesławem Śmiałym a biskupem Stanisławem Szczepanowskim. Wszystko zależy od poglądów wyznawanych przez ludzi, parających się spisywaniem i komentowaniem dziejów. Także od potrzeb czasu, w którym ludzie ci wykonują swoje rzemiosło. Tak więc przeszłość żyje i podlega nieustanym przemianom”. Dlatego wciąż od nowa warto przypominać sobie i pogłębiać wiedzę dotyczącą przeszłości.

Książka, a właściwie „maleńka” książeczka, jest zbiorem 21. krótkich felietonów dotyczących totalitaryzmów XX wieku. Mamy tu więc spostrzeżenia i przemyślenia autora na różne aspekty totalnego zniewolenia jakim zostały poddane niektóre społeczeństwa, głównie europejskie, ale też azjatyckie. Rozdziały noszące tytuły: „Język”, „Prawo”, „Religia”, „Kultura”, „Policja”, „Cenzura”, „Szkoła” itd. oczywiście nie wyczerpują tematów w nich zawartych, ale mogą stać się pretekstem do dalszych czytelniczych poszukiwań. Niewątpliwie błyskotliwy umysł, barwny język i ostre pióro autora zapewniają czytelnikowi fascynującą i pouczającą „maleńką” lekcję historii.

Szczepański w jednym z rozdziałów tej książki napisał: „Historia jest niezamarzającą rzeką. W jej łożysku tkwią kruszejące powoli skamieliny: świątynie, warownie, groby. Jej nurt niesie odwieczne świadectwa – formy i brzmienie języka, obyczaje, wierzenia. Ale sens historycznego dziania się nie krzepnie, podatny na wciąż nowe interpretacje, dający wciąż nowe odpowiedzi na...