Śmierć ze zrozumiałych względów jest zjawiskiem budzącym przerażenie, tajemniczym, niezbadanym, a przez to fascynującym. Czy stanowi definitywny kres ludzkiego życia, moment, w którym świadomość lub dusza umiera wraz z ciałem, czy też jest bramą do innej rzeczywistości, przejściem do odmiennej formy egzystencji? Czy chwila śmierci - jak chcą naukowcy - to mechanizm końcowy działania mózgu, który mówi ciału, że umiera, zaś fantazyjne wizje świetlistego tunelu i błogiego spokoju mają jedynie oswoić nas z tym faktem nie będąc dowodem na życie po śmierci? A może - jak przekonują nas miliony wyznawców różnych religii - z chwilą śmierci dusza rozpoczyna egzystencję w innym wymiarze: niebie, raju, nirwanie, wśród zmarłych bliskich? Czy istnieje pośmiertna ciągłość duszy? Czym jest doznanie śmierci - rodzajem autosugestii, efektem zmian chemicznych w mózgu czy też obcowaniem z bytem istniejącym naprawdę, a jedynie niepodlegającym naukowej weryfikacji?
Wydaje się, że we współczesnym świecie spór między nauką a religią dotyczący istnienia życia po śmierci i jego ewentualnej formy jest bardziej zaciekły i dynamiczny niż kiedykolwiek wcześniej. Gary Braver w swojej książce podejmuje kwestię nurtującą wielu z nas: czy możliwe jest uzyskanie naukowego, niepodważalnego dowodu na ciągłość duszy po śmierci - i jakie mogą być tego konsekwencje, czy też lepiej, aby niektóre tajemnice pozostały przed naszymi oczami ukryte?

24 - letni student anglistyki Zack Kashian ulega poważnemu wypadkowi rowerowemu, wskutek czego zapada w śpiączkę. Lekarze nie dają mu większych szans na wyzdrowienie, więc kiedy kilka miesięcy później budzi się dokładnie w niedzielę wielkanocną recytując w języku aramejskim Modlitwę Pańską, wywołuje zrozumiałą sensację i ogromne poruszenie. Zack, jako zdeklarowany ateista jest zaszokowany tym zdumiewającym incydentem, natomiast dla religijnych fanatyków jest to cud, boski znak i dowód na istnienie Boga.
Przypadkiem Kashiana interesuje się doktor Elizabeth Lurie, która wraz z grupą neurobiologów, pod pozorem badań nad bezsennością prowadzi tajne eksperymenty mające dowieść istnienia życia po śmierci. Pogrążony w hazardowych długach Zack decyduje się na współpracę. Jednakże wbrew zapewnieniom lekarzy podczas badań z chłopakiem zaczyna dziać się coś dziwnego; Zack zaczyna się zastanawiać, czy nadal jest tą samą osobą, odkrywa niepokojące fakty z przeszłości, doświadcza przerażających rzeczy, które wzmagają jego strach o własne życie. Pełen złych przeczuć chce zrezygnować z eksperymentów, jednak dr Luria, kierując się osobistymi pobudkami, wspierana przez sławnego teleewangelistę marzącego o pogodzeniu nauki z religią i ogłoszeniu naukowego dowodu na istnienie Boga, nie zamierza przerywać doświadczeń, nawet w obliczu śmiertelnego zagrożenia ze strony religijnych fanatyków. Tymczasem zmiany, jakie obserwuje u siebie Zack, stają się coraz bardziej widoczne...

"Tunel" to powieść tyleż fascynująca, co niepokojąca. Porusza tematykę kontrowersyjną, budzącą ogromne zainteresowanie i emocje, gdyż odnoszącą się do jednej z fundamentalnych zagadek i najbardziej tajemniczych fenomenów ludzkości. Trzeba przyznać, że Braver stanął na wysokości zadania i wykorzystał drzemiący w niej potencjał w sposób oryginalny, błyskotliwy, pełen rozmachu i polotu. Stworzył doskonały thriller medyczno - metafizyczny ( jak to ujęła Cyrysia, a ja nie znajduję lepiej pasującego określenia), przywołujący pełną nieokreślonej grozy atmosferę filmu Joela Schumachera "Linia życia", z całą pewnością związaną z oscylowaniem na granicy jednego z największych uniwersalnych tabu.

"Tunel" to niezwykle udana i poruszająca wariacja wykorzystująca motyw konfliktu naukowo - religijnego w kwestii istnienia życia po śmierci, która generuje mnóstwo pytań, głównie natury egzystencjalnej, filozoficznej, metafizycznej, ale także etycznej i moralnej. Przestrzega przed niebezpieczeństwami związanymi z przekraczaniem granic nauki i zapuszczaniem się w rejony przekraczające ludzkie zdolności rozumienia, które mogą mieć nieprzewidywalne, niewyobrażalne, groźne konsekwencje. Stawia pytania dotyczące niepoznanych dotychczas możliwości ludzkiego mózgu, snuje ponure, ale bardzo intrygujące wizje, których sednem jest prawdopodobieństwo oraz potencjalne skutki uzyskania naukowego dowodu na istnienie życia po śmierci. Wizje Bravera, mocno osadzone w dotychczasowych naukowych osiągnięciach i stanie wiedzy, biorące pod uwagę zagubienie współczesnego człowieka i jego metafizyczne poszukiwania, prezentują się bardzo realistycznie, wiarygodnie, a zarazem złowieszczo. Nie sposób pozostać obojętnym zarówno na nie, jak i tworzące się pod powiekami własne, nie mniej przerażające wizje świata odartego z wszelkich tajemnic, zredukowanego do chemicznych czy matematycznych wzorów nie pozostawiających cienia wątpliwości, a co za tym idzie pozbawionego wiary i nadziei.

Powieść Gary'ego Bravera jest lekturą poruszającą do głębi, wywołującą gwałtowne emocje i niepokojące refleksje, które zwykle spychamy na dno podświadomości. Zmusza, by stawić im czoło i spróbować stanąć twarzą w twarz z jednym z najbardziej fundamentalnych, tyleż fascynujących, co przerażających zjawisk będących nieodłącznym składnikiem naszego życia. Chciałoby się powiedzieć, że powieść wciąga jak świetlisty tunel, o którym opowiadają ci, którzy przeżyli własną śmierć; póki co nie jestem w stanie zweryfikować tego przekonania, ale gorąco zachęcam Was do lektury tej niezwykłej książki!

Śmierć ze zrozumiałych względów jest zjawiskiem budzącym przerażenie, tajemniczym, niezbadanym, a przez to fascynującym. Czy stanowi definitywny kres ludzkiego życia, moment, w którym świadomość lub dusza umiera wraz z ciałem, czy też jest bramą do innej rzeczywistości, przejściem do odmiennej formy egzystencji? Czy chwila śmierci - jak chcą naukowcy - to mechanizm końcowy...