"Mgły Avalonu" to historia ciekawa, warta przeczytania i zapamiętania. Opowiada historię legendarnego króla Artura z perspektywy kobiet, które w niej występowały. Przyznam się szczerze, że, mówiąc kolokwialnie, nie ogarniam legend arturiańskich. Nigdy nie umiałam ostatecznie dojść do tego kto tam był dobry, kto zły, a kto się przypałętał przez przypadek. Ogólny zarys historii też zawsze wychodził mi dziwny; jakiś Okrągły Stół, jakiś romans, jakaś czarownica, jakiś kielich, jakiś miecz... I weź to, człowieku, pozbieraj do kupy! Powieść pani Bradley nie jest podobno typowym przedstawieniem tej opowieści, a wręcz przeciwnie oryginalnym spojrzeniem. Osobiście: nie mam bladego pojęcia. Poczytałam sobie w odmętach Internetu na ten temat, ale wiele mi to nie pomogło... Wiem tylko, że Autorka napisała bardzo ciekawą książkę, może nie wybitną, ale wartą uwagi.

Narracje w dużej mierze prowadzi Morgana, przyrodnia siostra króla Artura, wychowanka Pani Jeziora- Viviany i kapłanka Avalonu. Opisuje wydarzenia, które ukształtowały losy królestwa od romansu swojej matki z Utherem Pendragonem do śmierci Artura. W przeciągu kilkudziesięciu lat wiele się wydarzyło, a Autorka umiejętnie odtwarza skutki upływu czasu, przemijanie i zmiany jakie powoli zachodzą w życiu mieszkańców Camelotu. Jej książka jest obrazem świata w przełomowej chwili, momencie który zmieni go już na zawsze. W tym wypadku jest to rozpowszechnienie się chrześcijaństwa na Wyspach Brytyjskich. Niektóre z jej postaci płyną z prądem czasu, inne próbują mu się przeciwstawić, a jeszcze inne zdają się być go nieświadome. Odgrywa on jednak niebagatelną rolę i stanowi motor napędowy całej akcji. Wierność starym zasadną i swojej bogini jest sednem istnienia i postępowania Morgany, powodem dla którego najpierw popiera brata, a później robi wszystko co w jej mocy, aby zepchnąć go z tronu. Merlin Brytanii, tak pierwszy jak i drugi, pogodzony ze zmianą stara się ocalić z Avalonu wszystko, co jest tego warte. Gwenifer, lub jak kto woli Ginewra, jest dzieckiem nowych czasów- gorliwą wyznawczynią Chrystusa, wychowaną przez księży i dążącą do całkowitego wyplewienia pogańskiej wiary. Jako żona Artura i Najwyższa Królowa ma wszelkie predyspozycje żeby to uczynić. A król, o którego jest tyle hałasu? Wydaje się być zupełnie nieświadomy wagi podejmowanych decyzji, aby zdobyć uśmiech i aprobatę małżonki jest w stanie zrobić wszystko. Czy jednak, jak można przeczytać w opisie, jest to "magiczna legenda Króla Artura, opowiedziana z perspektywy kobiet, które dzierżyły władzę zza tronu"? Tego nie byłabym taka pewna, wbrew pozorom. Ale oceńcie sami.

Historia Avalonu i Camelotu mocno wciąga i budzi spore emocje, bohaterowie są dobrze wykreowani i ludzcy, a język przyjemny. Książce brakuje jednak klimatu i błysku by być czymś wybitnym. Jest to jednak bardzo dobry przykład klasycznej fantastyki, pozbawionej rysu powieści młodzieżowej, niesamowicie dzisiaj popularnej, oraz wszystkich schematów i uproszczeń jakie narosły wokoło gatunku. Nie wiem, czy jest to zasługa Autorki, czy też wieku książki, wydanej po raz pierwszy 35 lat temu. Chyba jednak to drugie, ale to nie zmienia faktu, że w mojej własnej przygodzie z fantastyką jest ona powiewem świeżości.

Polecam.

"Mgły Avalonu" to historia ciekawa, warta przeczytania i zapamiętania. Opowiada historię legendarnego króla Artura z perspektywy kobiet, które w niej występowały. Przyznam się szczerze, że, mówiąc kolokwialnie, nie ogarniam legend arturiańskich. Nigdy nie umiałam ostatecznie dojść do tego kto tam był dobry, kto zły, a kto się przypałętał przez przypadek. Ogólny zarys...