Pomiędzy dłuższymi lekturami staram się czytać krótsze opowiadania. Próbuje wszystkiego, by te krótkie formy zapamiętywać. Zastanawiałem się, czemu akurat te trzy historie zostały ze sobą zestawione i odpowiedź jest w miarę prosta. Jest to ostrzeżenie przed nadmierną uległością wobec władzy. Może my - Polacy, nie mamy z tym problemu, ale w Rosji to chyba odwieczny problem.

Ostatnio dowiedziałem się, że noblista, Sołżenicyn, autorytet czasów pierestrojki, mimo tego, że został zesłany do łagru, nienawidził zachodu, a kochał Rosję. Sam będąc oficerem pozwalał na gwałty, rabunek, ludobójstwo na terenach Prus w 45 roku. Wszystko to w imię stworzenia pierwotnej siły, państwa mocarstwa, które nie jest ograniczone przez zbiory zasad moralnych, zasad postępowania.

Gdzie się podziały przestrogi takich pisarzy jak właśnie Czechow? Warto sięgnąć po opowiadania i pośmiać się z tego jak delikatna obraza generała może doprowadzić do tragedii. Jak różni się postępowanie policjanta w zależności od tego czyj pies pogryzł przechodnia. Do czego może doprowadzić postępowanie zwane “bielikowszczyzną” - nadmierna służalczość wobec władzy i strach przed normalnym życiem. Lecz za satyra kryje się potężna przestroga, wciąż niewysłuchana od stuleci.

Czym jest ta tak zwana “głęboka” rosyjska dusza, której rozumem nie da się pojąć? Mitem!

Pomiędzy dłuższymi lekturami staram się czytać krótsze opowiadania. Próbuje wszystkiego, by te krótkie formy zapamiętywać. Zastanawiałem się, czemu akurat te trzy historie zostały ze sobą zestawione i odpowiedź jest w miarę prosta. Jest to ostrzeżenie przed nadmierną uległością wobec władzy. Może my - Polacy, nie mamy z tym problemu, ale w Rosji to chyba odwieczny problem....

Krótkie, nawet zabawne. Najbardziej urokliwy zdecydowanie "Człowiek w futerale", nauczyciel greki, Bielikow.

Krótkie, nawet zabawne. Najbardziej urokliwy zdecydowanie "Człowiek w futerale", nauczyciel greki, Bielikow.

Warto przeczytać. Dwa ostatnie utwory z tej książki szczególnie skłoniły mnie do refleksji. Historie są nie na porządku dziennym ale to dlatego, że postacie są karykaturalne aby można było łatwo zauważyć ich problemy.
Nigdy nad tym nie rozmyślałam ale wśród nas jest również wiele "kameleonów" i ludzi zbyt podporządkowanych innym z racji strachu. Można odnaleźć w głównych postaciach cząstkę siebie.

Warto przeczytać. Dwa ostatnie utwory z tej książki szczególnie skłoniły mnie do refleksji. Historie są nie na porządku dziennym ale to dlatego, że postacie są karykaturalne aby można było łatwo zauważyć ich problemy.
Nigdy nad tym nie rozmyślałam ale wśród nas jest również wiele "kameleonów" i ludzi zbyt podporządkowanych innym z racji strachu. Można odnaleźć w głównych...

Krótkie, ale bardzo wymowne i uniwersalne opowiadania. Miła lektura. Polecam.

Krótkie, ale bardzo wymowne i uniwersalne opowiadania. Miła lektura. Polecam.