Mam spory dylemat co do jednoznacznej opinii na temat tej książki. Bardzo cenię i szanuję twórczość Głuchowskiego oraz nie ukrywam, że należy do moich ulubionych autorów. Zacznę więc może od początku.
Poznajemy spłukanego tłumacza, który aby dorobić i mieć zlecenie, naciąga swoje umiejetność z języka hiszpańskiego. Tym sposobem w jego ręce trafiają kolejno rozdziały, składające się na dziennik z ekspedycji na Jukatanie, która miała miejsce ok. 500 lat wcześniej.
Oczywiście wiedza zawarta w dzienniku ma swoją cenę, główny bohater stopniowo traci poczucie bezpieczeństwa oraz spokój ducha, a osoby postronne, które „nieupoważnione” zajrzały do nich płacą jeszcze wyższą stawkę.
Obcowanie z kolejnymi rozdziałami nie pozostaje bez echa jeśli chodzi o otoczenie, czym dalej protagonista brnie tym bardziej treść przenika do jego świata.
Książka potrafi nieźle wciągnąć. Myślę, że lektura bardziej przeznaczona dla osób, które cenią sobie wątki filozoficzne (a tych jest wiele). Niestety chwilami doskwierało mi poczucie monotonii, która wynika z faktu, że mimo przeciwności i biegu wydarzeń bohater i tak otrzymuje kolejny rozdział, co miało miejsce wielokrotnie.
Coś co mi się podobało to wplecenie, wykorzystanie tematyki Majów, miło było spotkać tę dawną cywilizacje i jej ślady we współczesnej Rosji.
Jednak czymś co najbardziej szanuję w twórczości Głuchowskiego, co pojawia się zawsze, nawet jeżeli książka miała momenty, które mogą się mniej podobać, to wrażenie jakie zostawia, gdy się ją skończy. Przynajmniej ja tak mam, po każdej (a przeczytałam wszystkie wydane w Polsce) jego książce pojawiają się różnorodne refleksje. Podobnie jest tutaj z tematyką ludzkiej śmiertelności. To nie jest typowa beletrystyka, którą odkłada się na półkę i stwierdza fajna/niefajne, wspomina się fabułę, bohaterów, tutaj z kolei chłonie się przesłanie całości i ono gdzieś zostaje w człowieku i go czegoś uczy. Oczywiście, ten akapit jest bardzo subiektywny.
Podsumowując, książka jak najbardziej warta przeczytania. Alternatywna wersja współczesnego świata w którego zaułki wkradają się starożytne przepowiednie dawno upadłej cywilizacji.

Mam spory dylemat co do jednoznacznej opinii na temat tej książki. Bardzo cenię i szanuję twórczość Głuchowskiego oraz nie ukrywam, że należy do moich ulubionych autorów. Zacznę więc może od początku.
Poznajemy spłukanego tłumacza, który aby dorobić i mieć zlecenie, naciąga swoje umiejetność z języka hiszpańskiego. Tym sposobem w jego ręce trafiają kolejno rozdziały,...