Nie chciałabym się rozpisywać, nie lubię, ale czy tym razem mi się uda?

ARCYDZIEŁO

„Godność jest tak samo nieodzowna człowiekowi do życia jak woda, jedzenie i tlen. Uparta walka o nią, nawet w obliczu skrajnej fizycznej udręki, potrafi zatrzymać duszę człowieka w ciele nawet wówczas, kiedy ciało powinno już być martwe, a jej utrata potrafi przynieść mu zgubę tak samo jak pragnienie, głód, chłód albo uduszenie i bywa jeszcze okrutniejsza.”

Louie Zamperini, to jego życie przedstawia nam autorka, a biografia, którą stworzyła to dzieło monumentalne. Ogrom zdarzeń, szeroko przedstawionych, aż nie do pomyślenia, że to o czym czytamy dotyczy tylko jednego człowieka.
Tak to „OPOWIEŚĆ O PRZETRWANIU, SILE DUCHA I WYBAWIENIU”.
Louie i jego koszmar, Ptak, wewnętrzna walka, pragnienie zemsty, osobista przemiana.
To co spotkało jeńców, Louiego, niepojęte, nie do wyobrażenia, nie do przeżycia.

Moja znajomość przebiegu II wojny światowej, jej części rozgrywającej się pomiędzy Ameryką a Japonią została niezwykle poszerzona. (Nie zapamiętałam tego z lekcji historii?) Nie miałam do tej pory pojęcia, do czego byli zdolni Japończycy.
„Japończycy, naród, dla którego kapitulacja była równoznaczna z hańbą, sposobili się do walki do ostatniego mężczyzny, kobiety i dziecka.”

Autorka pokazuje niezwykle wnikliwie historię wojny, przedstawia mnóstwo statystyk, swoją książkę pisała 7 lat, przeprowadzając rozmowy z bohaterem, zbierając materiały zarówno od Amerykanów jak i Japończyków, olimpijczyków, rodziny, przyjaciół, czerpała z dzienników, listów, dokumentów, fotografii i wielu wielu innych materiałów.
Z początku miałam momenty, że z niedowierzaniem, półuśmieszkiem (dumna, że Polacy lepsi) czytałam o tym jakimi kiepskimi lotnikami byli Amerykanie, a to jeden samolot wleciał na drugi itp., popełniali błąd za błędem i to jeszcze zanim rozpoczęła się wojna. Jednak w wyniku tych błędów, co jest straszne, jak podaje autorka podczas 3 miesięcznego szkolenia załogi Phila, do której należał Louie były 33 wypadki na dzień i codziennie ginęło 9 lotników i to nie był koniec.
Odnośnie cytatów muszę przedstawić jeszcze jeden fragment, z obozu:
„Fitzgerald kazał zestrugać czekoladę na siedemset wiórków i każdy jeniec polizał palec, przyłożył do swojej cząstki i połknął. Porcja Louiego była wielkości mrówki.”

Więcej nie zdradzę. Nie czytałam dotąd takiej biografii, ogrom odczuć, a ciągnęło mnie do niej w każdej wolnej chwili i nie mogłam przestać myśleć o losach bohatera, będąc ciekawą dalszych wydarzeń.

Filmu nie polecam.

Nie chciałabym się rozpisywać, nie lubię, ale czy tym razem mi się uda?

ARCYDZIEŁO

„Godność jest tak samo nieodzowna człowiekowi do życia jak woda, jedzenie i tlen. Uparta walka o nią, nawet w obliczu skrajnej fizycznej udręki, potrafi zatrzymać duszę człowieka w ciele nawet wówczas, kiedy ciało powinno już być martwe, a jej utrata potrafi przynieść mu zgubę tak samo jak...