Denise Kiernan

Oak Ridge to tajne miasto, które powstało na początku lat 40-tych XXw. w Appalachach południowych. Oak Ridge było owiane mgłą tajemnicy, jak dawne miasta widma na terenie krajów Układu Warszawskiego. Powodem atmosfery tajemniczości panującej w mieście była ultra nowoczesna bomba, która miała definitywnie zakończyć wojnę. Oak Ridge był bowiem jednym z trzech głównych amerykańskich ośrodków pracujących nad skonstruowaniem bomby atomowej. To tu były prowadzone intensywne prace nad wyodrębnieniem pożądanych izotopów uranu, których jądra polegały rozszczepieniu - procesowi niezbędnemu do wywołania reakcji łańcuchowej prowadzącej do wybuchu. Tego typu przedsięwzięcia wymagają zatrudnienia wielu tysięcy osób. Potencjalni pracownicy ściągali do Oak Ridge z różnych zakątków Stanów Zjednoczonych. Wśród nich było wiele młodych dziewcząt, które w Oak Ridge wykonywały różnorodne prace. Były sekretarkami, operatorkami różnego rodzaju instrumentów pomiarowych, pielęgniarkami, sprzątaczkami. Te które ukończyły collage pracowały w laboratoriach, czy wykonywały bardziej skomplikowane obliczenia. I tak Oak Ridke stało sie tłem dla opowieści o atomowych dziewczetach. Denise Kierman odszukała kilka z tych kobiet i na podstawie ich wspomnień opisała, jak w pierwszych latach wyglądało życie codzienne przybyszów. Dla wielu to była pierwsza praca, wejście w dorosłość, w samodzielność, w pierwsze związki uczuciowe. Wiele z bohaterek poznało tu swoich mężów, niektóre mieszkały w Oak Ridge jeszcze wiele lat po odtajnieniu powodów jego powstania. Przenosimy się w tych opowieściach do czasów II Wojny Światowej. Razem z bohaterkami przeżywamy ich rozterki, problemy, wojenną rozłąkę z najbliższymi. Denise prowadzi płynną opowieść o życiu swoich bohaterek w pierwszych latach istnienia Oak Ridge. Całość tworzy spójną opowieść o życiu w tych trudnych czasach w mieście, które teoretycznie nie istniało. Cała harmonię burzą dwa elementy. Na początku książki, autorka nie potrzebnie wdaje się w dysputę o izotopach uranu. Informacje te mają niewielki wpływ na przejrzystość całej historii, ale zostały napisane trochę podręcznikowo, tak jakby autorka sama nie czuła tematu. Można to było zrobić, tak aby informacja była łatwa, miła i przyjemna dla każdego oka, w szczególności humanistycznego. Niestety forma zastosowana w tym wypadku przez autorkę razi jak zardzewiały gwóźdź wbity w świeżo oheblowaną deskę. Na końcu z kolei zostaje przytoczona rozwlekła opowieść o Nagasaki i Hiroszimie, o naukowcach związanych z rozwojem energii jądrowej, o skutkach wybuchów i kontrowersjach związanych z nagrodami Nobla. Nie żebym uważała te informacje za błahe, ale w tej książce są one nie na miejscu. Dlaczego? No.. nie przypuszczam, aby Fermi, świetny naukowiec, skąd inąd, był kobietą, a to im zgodnie z tytułem miała być poświęcona ta książka. Wygląda to tak, jakby autorce zabrakło już pomysłu, czy materiałów i musiała czymś zapchać końcówkę książki. Napisała więc co wiedziała, a że do domniemanego celu książki ma się to jak pięść do oka, to już szczegół