Dr hab. S. Cenckiewicz jest niewątpliwie jednym z najlepszych historyków (jeszcze) młodego pokolenia. Badawczej skrupulatności i dociekliwości nie można mu odmówić. Bazuje na bogatym materiale źródłowym, poddanym naukowej krytyce. Ponieważ tematyka tej książki jest wybitnie specyficzna, mogę się jedynie zgodzić, że problem wywiadu wojskowego po '89 r., nie został należycie rozwiązany. Służby specjalne mające rodowód komunistyczny nadal nadają ton polskiemu życiu politycznemu i gospodarczemu. Tutaj, niestety, wchodzimy na grząski grunt sporów politycznych, kto za to odpowiada. S. Cenckiewicz z ramienia PiS zasiadał w Komisji ds. Likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych od lipca do października 2006 r(wspomina o tym w tej publikacji, która jest pokłosiem pracy w niej). Czy i w jakim stopniu ta komisja oczyściła Polskę trudno ocenić, ponieważ wyniki jej prac w większości zostały utajnione. Jako ciekawostkę mogę wspomnieć sytuację z grudnia '22 r., akurat gdy zacząłem czytać tą publikację. Wypadł wtedy taki przysłowiowy "trup z szafy". Okazało się, że zasiadający w niej Tomasz Lichocki (powinienem napisać Tomasz L.) został aresztowany pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Rosji. Sytuacja ta spowodowała wojnę twitterową między S. Cenckiewiczem a Radosławem Sikorskim (ówczesnym ministrem obrony z ramienia PiS),kto odpowiadał za weryfikację i dopuszczenie tego pana do prac w komisji (wiadomo, w Polsce nikt za nic nie odpowiada, państwo z dykty). Panowie na twiterze obkładali się dokumentami (tymi, którymi mogli) sugerującymi niewinność każdego z nich. Przyglądałem się temu piąte przez dziesiąte. Dla mnie jest oczywiste, że ktoś, kto powinien sprawdzić teczki i zna się na tej materii, jak je należy analizować nie dopełnił obowiązku (w to miejsce należy wpisać imię i nazwisko):__________________.
Dlaczego? Do tej pory nie wiadomo i dlatego ta sytuacja sprzed lat pokazuje, że nawet bardzo dobry historyk, jakim jest S. Cenckiewicz może się potknąć i dopaść go po latach. Może ktoś z PiS-u zasugerował mu, że czasami nie warto drążyć temat. Ma on bowiem pewną wadę, zbyt bezkrytyczne zapatrzenie w A. Macierewicza czy braci Kaczyńskich.

Dr hab. S. Cenckiewicz jest niewątpliwie jednym z najlepszych historyków (jeszcze) młodego pokolenia. Badawczej skrupulatności i dociekliwości nie można mu odmówić. Bazuje na bogatym materiale źródłowym, poddanym naukowej krytyce. Ponieważ tematyka tej książki jest wybitnie specyficzna, mogę się jedynie zgodzić, że problem wywiadu wojskowego po '89 r., nie został należycie...

Cenię bardzo Pana Cenckiewicza i przeczytałam kilka jego książek,ta jednak mimo szczerych chęci bardzo mnie znużyła.

Cenię bardzo Pana Cenckiewicza i przeczytałam kilka jego książek,ta jednak mimo szczerych chęci bardzo mnie znużyła.

Dość trudno przez nią przebrnąć, ale bardzo wartościowa dla zainteresowanych tematem służb specjalnych w Polsce. Drobiazgowa, mnóstwo przypisów.

Dość trudno przez nią przebrnąć, ale bardzo wartościowa dla zainteresowanych tematem służb specjalnych w Polsce. Drobiazgowa, mnóstwo przypisów.

Wnikliwe studium poświęcone działalność służb specjalnych poprzedniego ustroju. Otrzymujemy uporządkowane informacje dotyczące działalności wywiadowczej.

Znany historyk w sposób kompleksowy i skrupulatny ujął powyższą tematykę. Ukazuje genezę wywiadu wojskowego w PRL-u i rolę Sowietów w jego instalowaniu.

Przeczytamy również o genezie i likwidacji Wojskowych Służb Informacyjnych:https://ladymakbet33.blogspot.com/2020/02/wywiad-kontrwywiad.html

Wnikliwe studium poświęcone działalność służb specjalnych poprzedniego ustroju. Otrzymujemy uporządkowane informacje dotyczące działalności wywiadowczej.

Znany historyk w sposób kompleksowy i skrupulatny ujął powyższą tematykę. Ukazuje genezę wywiadu wojskowego w PRL-u i rolę Sowietów w jego instalowaniu.

Przeczytamy również o genezie i likwidacji Wojskowych Służb...

Książka opisuje kulisy powstawania i działalności wywiadu PRL. Przedstawione fakty są podparte materiałami źródłowymi w postaci akt, meldunków, sprawozdań, zdjęć itp. Dzięki tej pozycji czytelnik dowie się, jak zakulisowe gry wywiadu wojskowego wpłynęły na kształt współczesnej polskiej rzeczywistości oraz kto tak naprawdę pociąga za sznurki władzy w Polsce.

Książka opisuje kulisy powstawania i działalności wywiadu PRL. Przedstawione fakty są podparte materiałami źródłowymi w postaci akt, meldunków, sprawozdań, zdjęć itp. Dzięki tej pozycji czytelnik dowie się, jak zakulisowe gry wywiadu wojskowego wpłynęły na kształt współczesnej polskiej rzeczywistości oraz kto tak naprawdę pociąga za sznurki władzy w Polsce.

Świetna książka naukowo historyczna, a właściwie to dwie książki w jednej, bo ilość przypisów jest tak ogromna, że czyta się jak oddzielną książkę! :) Oczywiście nie dla wszystkich, trzeba lubić i umieć czytać takie pozycje, ale polecam każdemu, chociaż spróbować, bo otwiera oczy! Dla miłośników tematu jest to pozycja obowiązkowa!!!

Świetna książka naukowo historyczna, a właściwie to dwie książki w jednej, bo ilość przypisów jest tak ogromna, że czyta się jak oddzielną książkę! :) Oczywiście nie dla wszystkich, trzeba lubić i umieć czytać takie pozycje, ale polecam każdemu, chociaż spróbować, bo otwiera oczy! Dla miłośników tematu jest to pozycja obowiązkowa!!!

Książka nieco ciężka w odbiorze, ale nie aż tak jak się spodziewałem pod wpływem niektórych opinii na jej temat. Oczywiście trzeba pamiętać, że jest to pozycja naukowa. Charakterystyczny styl autora ma jednak wiele plusów. Wykład jest bardzo usystematyzowany i klarowny. Historia wywiadu jest przedstawiona chronologicznie i w sposób uporządkowany problemowo. Autor unika również emocjonalnych wkrętów i zachowuje obiektywizm. Fragmenty o licznych przemianach organizacyjnych są nieco męczące, ale zdecydowanie więcej jest tutaj o samej działalności wywiadu, a także jego metodach i celach.

Nieco odmiennie jest napisany ostatni rozdział opisujący działalność bezpośredniego kontynuatora wywiadu wojskowego PRL czyli Wojskowych Służbach Informacyjnych, który jest nieco bardziej publicystyczny w stylu.

Książka jest zdecydowanie godna polecenia zainteresowanym historią PRL, a ich służbom specjalnym w szczególności. Cenckiewicz w sposób przekonujący pokazuje, że tytułowa teza opisująca wywiad wojskowy PRL jako "długie ramię Moskwy" nie jest przesadzona. Wspomniana struktura była w pełni kontrolowana przez Sowietów, którzy mieli decydujący wpływ na jej kadry i priorytety. Ponadto przez cały okres swojego działania nie odniosła ona znaczących sukcesów na polu wywiadowczym, skupiając się z biegiem lat na działaniach wewnątrz kraju związanych z wspieraniem reżimu komunistycznego i machinacjami biznesowymi.

Książka nieco ciężka w odbiorze, ale nie aż tak jak się spodziewałem pod wpływem niektórych opinii na jej temat. Oczywiście trzeba pamiętać, że jest to pozycja naukowa. Charakterystyczny styl autora ma jednak wiele plusów. Wykład jest bardzo usystematyzowany i klarowny. Historia wywiadu jest przedstawiona chronologicznie i w sposób uporządkowany problemowo. Autor unika...

Ażeby być uczciwym i rzetelnym naukowo, nie sposób po tej pracy, która wszak nie jest monografią, wydać bezwzględną opinię o wywiadzie polskim z czasów Polski Ludowej, kiedy nie ma się ponadto informacji powszechnie niejawnych, do których docierają ludzie wpływowi lub zawzięci. Czy zatem powinno się stawiać zarzuty autorowi za niepełną źródłowo rozprawę? Absolutnie nie. Wina spoczywa na samych służbach i sprzyjających im politykach, które swego czasu nawet nic nieznaczące materiały określały jako ściśle tajne/tajne. Wypływa z tego wniosek, że skoro niepełna źródłowo praca ukazuje działalność ówczesnych służb w sposób jednoznacznie negatywny, to co kryją otoczone aurą tajemniczości „skarby labiryntu”? Strach pomyśleć. Jednak z ukazanych źródeł wysnuć można wniosek, że polskie służby były zależne od Moskwy, szczególnie w okresie pierwszych lat, bowiem wówczas nawet kierownictwo pochodziło z „zaplecza eksperckiego” wschodniego sąsiada. I pomimo niezbyt wielkich sukcesów rodzimego wywiadu, relacje oficerów i notatki sugerują, iż działalność wywiadowcza skierowana była w stronę ukontentowania towarzyszy radzieckich. A więc rzekomy patriotyzm kadry wojskowej nie wytrzymuje konfrontacji z dostępnymi materiałami.

„Długie ramię Moskwy” nie tylko dostarczyło mi wiedzy na temat wywiadu PRL i jego przepoczwarzeniach w początkach III RP, ale po raz kolejny utwierdziło w przekonaniu, że nacjonalizm może być ideologią wyznawaną jedynie przez Żydów. Przynajmniej oni tak myślą. Przykładem wprost z książki jest nawyk rekrutowania do Oddziału II przez Wacława Komara (Mendel Kossoj) osób głównie pochodzenia żydowskiego, co ówczesny ambasador ZSRR w Polsce Wiktor Lebiediew, pamiętając jeszcze o jego tożsamych słowach wobec Hilarego Minca, określił mianem „nacjonalizmu żydowskiego”. Dziś takowe praktyki stosuje u nas „Gazeta Wyborcza”, szczególnie w rekrutacji na funkcje kierownicze, faworyzując ludzi pochodzenia żydowskiego. Skąd zatem w szeregach redakcyjnych takie nieprzychylne nastawienie do polskiego nacjonalizmu, skoro sami kierują się podobnymi ideologiami, no może trochę na innych płaszczyznach? Pytanie pozostaje otwarte dla nieuświadomionych. Potwierdzeniem, że nie rzucam słów na wiatr jest właśnie praca S. Cenckiewicza, gdzie po wnikliwym przeanalizowaniu poniektórych biografii oficerów, wprost wylądujemy w redakcji Gazety Wyborczej, określanej już przecież przez niektórych „gazetą żydowską dla Polaków”. Momentalnie wyjaśnia się również druga kwestia, dlaczego dziennikarze najpoczytniejszego ongiś dziennika tak zaciekle bronią emerytur ludzi z prlowskich służb. Trzeba więc zapamiętać - ich solidarność rodzinna i nacjonalizm to zło, a nasze podobne zachowania to sam cymes.

Ażeby być uczciwym i rzetelnym naukowo, nie sposób po tej pracy, która wszak nie jest monografią, wydać bezwzględną opinię o wywiadzie polskim z czasów Polski Ludowej, kiedy nie ma się ponadto informacji powszechnie niejawnych, do których docierają ludzie wpływowi lub zawzięci. Czy zatem powinno się stawiać zarzuty autorowi za niepełną źródłowo rozprawę? Absolutnie nie....

Pierwszą rzeczą, o której trzeba wspomnieć jest spora liczba przypisów na każdej stronie. Świadczy to o sporym przygotowaniu autora do tematu, który wcześniej nie został dokładnie zbadany i opisany. Cenckiewicz przetarł drogę pozostałym badaczom i do dokładnie. Drugą rzeczą jest sowietyzowanie wywiadu wojskowego zaraz po wojnie i wykorzystanie go jako pionka czasach Zimnej Wojny. Trzecim najważniejszym czynnikiem jest wykorzystanie wywiadu do ochrony, wspomagania aparatu władzy. Utracił tym sposobem swój jedyny cel, czyli zbieranie informacji o uzbrojeniu, czy też lokalizacji wojsk nieprzyjaciela.

Pierwszą rzeczą, o której trzeba wspomnieć jest spora liczba przypisów na każdej stronie. Świadczy to o sporym przygotowaniu autora do tematu, który wcześniej nie został dokładnie zbadany i opisany. Cenckiewicz przetarł drogę pozostałym badaczom i do dokładnie. Drugą rzeczą jest sowietyzowanie wywiadu wojskowego zaraz po wojnie i wykorzystanie go jako pionka czasach Zimnej...

Nieprawdopodobne dzieło!!! Ileż pracy musiał włożyć S.Cenckiewicz, aby tak dokładnie udokumentować zależność wojskowego wywiadu od Sowietów. Dla wszystkich obrońców WSI pozycja obowiązkowa.

Nieprawdopodobne dzieło!!! Ileż pracy musiał włożyć S.Cenckiewicz, aby tak dokładnie udokumentować zależność wojskowego wywiadu od Sowietów. Dla wszystkich obrońców WSI pozycja obowiązkowa.