Nie lubię fantastyki. Nie kręcą mnie podróże w czasie ani dziwni, nawiedzeni wręcz ludzie. Tę książkę wzięłam z bibliotecznej półki pod wpływem impulsu, a może, tak jak Jake Epping (czy raczej George Amberson), miałam intuicję. Intuicję, która raz ocaliła mu życie. W drodze do domu sprawdziłam oceny w Internecie i już nie mogłam doczekać się wieczoru, żeby zacząć czytać najnowszą powieść Stephena Kinga.

Od pierwszych stron polubiłam Jake'a Eppinga. Może ze względu na wzrost (sama jestem bardzo wysoka i lubię wyższych ludzi), a może ze względu na jego przejścia z byłą żoną. King tym razem nie nudził bezsensownymi opisami rodzin, postaci i domów, co czynił choćby w innej cegle - "Pod kopułą". Niedługo po rozpoczęciu powieści Al Templeton mówi Jake'owi o "króliczej norze", a kilka stron później Jake przenosi się do przeszłości. Przeszłość jednak jest nieustępliwa i bardzo nie lubi zmian. Jak się okazuje - całkiem słusznie.

Wątek romansowy nie jest ckliwy, czego bardzo nie lubię i dlatego trzymam się z daleka od romansów. Z miejsca polubiłam Sadie, być może także ze względu na wzrost, dokładnie taki, jak mój. Utożsamiłam się z wysoką blondynką o niskiej samoocenie, która jednak poszybowała w górę dzięki Jake'owi.

Powieść Kinga to doskonała panorama amerykańskiej codzienności przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Z lekkim zdziwieniem oraz podziwem odnotowałam fakt, że w tamtych czasach większość hoteli miała klimatyzowane pokoje, a jedzenie w barach i restauracjach było bardzo tanie w stosunku do zarobków. Takie zakątki jak Mercedes Street niewiele różnią się od teraźniejszych "ulic cudów", jakie można spotkać w każdym polskim mieście.

Wreszcie czas na samego Kennedy'ego. Napędzany chęcią ocalenia tysięcy Amerykanów przed bezsensowną śmiercią w Wietnamie, Jake chce powstrzymać zabójcę prezydenta, którego tyle samo obywateli kochało, co nienawidziło. Jak się to wszystko skończyło? Przekonajcie się sami.

Nie lubię fantastyki. Nie kręcą mnie podróże w czasie ani dziwni, nawiedzeni wręcz ludzie. Tę książkę wzięłam z bibliotecznej półki pod wpływem impulsu, a może, tak jak Jake Epping (czy raczej George Amberson), miałam intuicję. Intuicję, która raz ocaliła mu życie. W drodze do domu sprawdziłam oceny w Internecie i już nie mogłam doczekać się wieczoru, żeby zacząć czytać...