Maggdie Braford wiele przeszła, chociażby przemoc fizyczną i psychiczną. Była nękana przez swojego męża, wykładowcy matematyki na uniwersytecie. Z zawodu również był żołnierzem. Życie prywatne najwidoczniej nie dawało mu dużej dawki satysfakcji czy adrenaliny. Mógł być tym znudzony. Nikt nie miał najmniejszego pojęcia, co się dzieje w czterech ścianach ich wspólnego domu. Maggie całe dnie, a nawet noce żyła w strachu. Na dodatek opiekowała się i wychowywała córeczkę, Jannie, która ta niewiele rozumiała piekła, w jakim przyszło jej żyć. Pewnego razu Maggie nie wytrzymała kolejnego ataku męża. Podobno rzuciła się na niego i zabiła z pełną świadomością. W końcu w ukryciu ściskała w ramionach córeczkę, a w dłoni przygotowaną miała do odstrzału broń. Pocisk trafił w mężczyznę. Morderstwo? Nękanie własnej rodziny? To było niemożliwe, tak nie postąpiłby żołnierz, a jednak szala goryczy przelała się, to Maggie zapragnęła raz uwolnić się. Broniła się. Wyrok ją ominął. Jednostka wojskowa pragnęła za-tuszyć sprawę..

Mijają miesiące. Maggie opuszcza West Point, nie ma powodów, aby powracać do tamtego miejsca, domu przeklętego, w którym zamiast miłości był strach, przemoc i niepewność jutra. Kobieta postanowiła mimo swoich lęków i obaw, stanąć na nogi, pozbierać się po tragicznych wydarzeniach.
Postanowiła coś ze sobą zrobić. Pisała teksty piosenek jeszcze po kryjomu na poddaszu starego domu. Pragnęła, aby ktoś zderzył się z jej twórczością, ocenił ją, poddał ewentualnej korekcie.
Zaryzykowała. Nie było łatwo. Nie potrafiła śpiewać czysto, ale jej teksty były autentyczne, przemawiały, opowiadały prawdziwą do wyciskania łez historię. Szczerością, prawdą serca i otwartością wyznań Maggie została zauważona, a jej teksty zostały docenione przez wielu artystów. Wkrótce i sama stanęła na podeście wielkiej sceny w akompaniamencie fortepianu. Porywała dusze, serca i ciała. Ludzie byli jej oddani, wprost ją kochali, wynosili do nieba, za skromność, rosnący talent, potencjał i za te słowa o miłości, jej trudach, o tym, że życie wcale nie jest usłane różami..

Wkrótce nie tylko muzycy oraz producenci zauważyli w Maggie kogoś ważnego, niczym autorytet, świetlistą gwiazdę. Na jej nieszczęście spotyka Willa, emerytowanego piłkarza, najbardziej pożądanego w kraju, najbardziej utalentowanego, zaborczego, ale jednocześnie skutecznego. Tyle że nikt nie zna jego prawdziwej twarzy. Jest groźny, niebezpieczny, wzbudza respekt i nikt też nie zna jego sposobu i podejścia do życia. Choć jego niezwykła tajemniczość przyciąga ku niemu kobiety, ich los kończy się tragicznie.
Czy Maggie odkryje zagadkę, kto tak naprawdę czai się za osobą Willa, czy kochający mąż a może psychopatyczny, niewyżyty a przede wszystkim niekochany przez nikogo morderca, bez skrupułów, litości?
Czy Maggie jeszcze będzie w stanie komukolwiek zaufać, pokochać? Swoją skromną, drobną i delikatną osobą będzie mogła poskromić swoje obawy? Ma kogo chronić, dla kogo żyć, ale przecież nie jest zbudowana ze stali. A co z karierą? Jak potoczą się jej losy?
Czy stanie na nogi po tych wszystkich skumulowanych wydarzeniach i związanych z nimi traumatycznymi, ciężkimi do przetrawienia emocjami?

Przekonajcie się, powieść krótka, ale warta pokuszenia, mimo że w słowach i opisach brutalna. Wartka akcja, konkretna i trzymająca w napięciu. Troszkę krwi, zabijania nie zabraknie, ale istotne jest to, jakie wnioski wyciągniemy chociażby przy poznaniu potencjalnego kandydata na męża albo żonę..

Miejcie oczy dookoła głowy, zachowajcie ostrożność, a i warto zaufanie trzymać na wodzy. Nie wiadomo, jaki potwór czai się we wnętrzu podobno bliskiej nam osoby ;)

Maggdie Braford wiele przeszła, chociażby przemoc fizyczną i psychiczną. Była nękana przez swojego męża, wykładowcy matematyki na uniwersytecie. Z zawodu również był żołnierzem. Życie prywatne najwidoczniej nie dawało mu dużej dawki satysfakcji czy adrenaliny. Mógł być tym znudzony. Nikt nie miał najmniejszego pojęcia, co się dzieje w czterech ścianach ich wspólnego domu....