Nie powiem, żeby to była jakaś rewelacja. Jednak w końcowym wyniku książka przypadła mi do gustu. Najbardziej podobał mi Perry. Trochę denerwuje mnie, gdy na początku bohaterka jest zwykłą dziewczyną, a później okazuje się, że otacza ją tajemnica i nie jest tym kim myślała, że jest. Aczkolwiek w jej przypadku jest to nawet znośnie. Cieszę się, że już niebawem ma się pojawić kontynuacja.

"Przez burze ognia" to książką jedyna w swoim rodzaju. Przyznaję, że sięgając po nią spodziewałam się czegoś innego. A jednak całkowicie mnie ona pochłonęła. Ci Dzicy przypominają mi trochę ludzi żyjących w czasach kamienia łupanego. Jedyna różnica jest taka, że są bardziej rozwinięci intelektualnie. Co do stylu pisania to moim zdaniem jest przystępny. Jest tutaj podział na role: Aria i Perry (jego prawdziwe imię to Peregrine). Już się z takim przypadkiem spotkałam choćby w "Idealnej chemii" SImone Elkeles. I uważam, że to jest całkiem znośne. Zwłaszcza, że ciągłość jest zachowana i łatwo jest zrozumieć co dzieje się zarówno z jej punktu widzenia jak i jego. Po przeczytaniu "Przez burze ognia" jestem pewna, że sięgnę po kontynuację, która lada chwila pojawi się u nas.

Nie powiem, żeby to była jakaś rewelacja. Jednak w końcowym wyniku książka przypadła mi do gustu. Najbardziej podobał mi Perry. Trochę denerwuje mnie, gdy na początku bohaterka jest zwykłą dziewczyną, a później okazuje się, że otacza ją tajemnica i nie jest tym kim myślała, że jest. Aczkolwiek w jej przypadku jest to nawet znośnie. Cieszę się, że już niebawem ma się pojawić...