Człowiek kontra maszyna – to motyw stale powtarzany, tak w literaturze, jak i w kinie. Wielu z was kojarzy takie tytuły jak „2001: Odyseja kosmiczna”, „Ja, Robot”, czy chociażby „Terminator”. Ostatnimi czasy na literackim rynku ukazała się powieść „Robokalipsa” Daniela H. Wilsona. Jak sama nazwa wskazuje fabuła dotyczy stricte tematu robotyki. Książka w dosadny sposób przekazuję przerażającą wizję świata opanowanego przez maszyny.

Idealny świat, w którym ludzie korzystają z pomocy zaawansowanych technologii w niemal każdej sferze życia. Wojsko oraz cywile wspomagają się robotami. Jednak jak zwykle cywilizacja prze naprzód, a człowiekowi nie wystarcza już tylko pomoc ze strony skomplikowanych urządzeń. Człowiek marzy o tym by stworzyć istotę idealną… a co gdyby okazało się, że udaje mu się stworzyć taki byt? I byt ten postanawia pozbyć się ludzkości raz na zawsze, uważając ją za chorobę, która trawi piękną planetę Ziemię? Właśnie o takim rozwoju wydarzeń opowiada „Robokalipsa”.

Powieść ta miała wszelkie zadatki na to, by stać się kasowym hitem. Jednak świetny pomysł nie zawsze wystarcza, czasem jego wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Tak, właśnie jest z „Robokalipsą” – rewelacyjny pomysł vs dosyć kiepski styl narracyjny.

Fabuła powieści jest podzielona na rozdziały, z których każdy opowiada odrębną historię. Fragmentaryzacja opowieści sprawia, że zamiast świetnie skonstruowanej pod względem narracyjnym historii, czytelnik otrzymuje zdawkowy i pozbawiony głębszych emocji raport. Bohaterowie są płytcy. Dorośli zachowują się jak dzieci, dzieci kreują się na dorosłych. Paradoksalnie największą sympatią czytelnik zaczyna darzyć garstkę pewnych robotów. Nie przekonała mnie ta powieść, momentami miałam ochotę omijać spore fragmenty. Choć cała historia była naprawdę ciekawa, to jednak autor zupełnie do mnie nie przemówił.

Plusem przemawiającym za książką, jest na pewno pozbawienie jej naukowego wydźwięku, który odstrasza rzesze czytelników, gdyż utrudnia odbiór powieści. Brak tutaj trudnych i skomplikowanych opisów technologii. Autor skupił się na ludziach i ich walce o przetrwanie. Nic jednak nie jest tu takie jak powinno. Bohaterskie czyny nie chwytają za serce, heroizm jest podany w sposób miałki i beznamiętny, a związki między ludzkie gdzieś się zacierają.

Bardzo podobają mi się postapokaliptyczne wizje świata. Są one fantastycznym przekaźnikiem archetypowych postaw ludzkich, stanowią także wyśmienitą pożywkę dla wszystkich złaknionych rozważań na tematy społeczne. W „Robokalipsie” brak tego wszystkiego. Moim zdaniem, książkę ratuje tylko i wyłącznie jej fabuła. Natomiast jestem przekonana, że planowana niedługo ekranizacja pobije na głowę literacki pierwowzór.

Ocena: 3+/6

Człowiek kontra maszyna – to motyw stale powtarzany, tak w literaturze, jak i w kinie. Wielu z was kojarzy takie tytuły jak „2001: Odyseja kosmiczna”, „Ja, Robot”, czy chociażby „Terminator”. Ostatnimi czasy na literackim rynku ukazała się powieść „Robokalipsa” Daniela H. Wilsona. Jak sama nazwa wskazuje fabuła dotyczy stricte tematu robotyki. Książka w dosadny sposób...