Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Numer jest niezamierzenie kontrowersyjny z powodu umieszczenia w nim tekstu Jacka Komudy „Dalian, będziesz ćwiartowany!”. Dlaczego opowiadanie to wzbudziło spore emocje można przeczytać na LC w odpowiedniej dyskusji, więc nie będę dodatkowo promował słabego tekstu. Kto chce – niech czyta. Mnie świat Jaksy, do którego przynależy „Dalian...”, nie zachwycił. Inne opowiadania numeru są takie sobie: Ich lektura, to jak wsadzenie ręki do wody o temperaturze 36,6° C – nie odczuwa się niczego specjalnego. Wyjątkiem niech będzie „Zero Waste (H 2.0)” Tomasza Kołodziejczaka. Ale podobne teksty czytałem już, na litość boską, w antologii „Spotkanie w przestworzach” w latach 80-tych. Stwierdzam, że na takim tle kolejna odsłona komiksu „Lil i Put” nawet mi się spodobała, co lekko mnie niepokoi. Dlatego tym razem publicystyczna część numeru wygrywa z beletrystyką. Wywiad z Zacharym Quinto (m. in. Spockiem z nowych filmów „Star Trecka”) jest o tyle ciekawy, że aktor wyjawił znużenie odtwarzaniem roli złoczyńców i zapowiada zmiany w swoim oeuvre. Ano, pożyjemy – zobaczymy. Hollywood is a harsh mistress, jak mawiał Heinlein (czy jakoś tak). Poza tym jest też artykuł, który trochę nawiązuje do poprzedniego miesiąca z Dniem Dziecka, opisujący gry fabularne dla dzieci i młodzieży. Odpowiednio w części beletrystycznej numeru czytelnik znajdzie dwa scenariusze do takich gier. Takie powiązanie treści jest ciekawe i wypada „NF” tylko życzyć sukcesu. Ponownie muszę wyróżnić felieton Orbitowskiego, w którym autor bardzo fajnie potrafi zachęcić do obejrzenia kolejnego horroru. Facyt: Numer słaby, przede wszystkim ze względu na wybór opowiadań.