Bardzo lubię czytać baśnie i lubię szczęśliwe zakończenia. I tak się stało, że akurat wpadłam na tą pozycję. Co mi tam- przeczytam"- pomyślałam i tak też zrobiłam.
No i nie wyszła taka złą, tylko w swoim życiu czytałam różne serie o "Pięknej i bestii" i ta książka wydaje mi się, że wyszła najsłabiej.

Co w niej polubiłam?
- że jest baśnią i jest inaczej napisana jak standardowa bajka
- jest w niej magia, bo bez niej to wyszłoby kompletne dno
- na końcu książki jest tekst napisany wprost od autorki i bardzo sobie to cenię w książkach, bo jest to rzadko spotykane

Czego w niej nie znoszę?
- jest za bardzo przesłodzona. A magii było niewiele.
- główny bohater wydał mi się nie realny. Najpierw taki sztywny laluś, a później może i się zmienił na lepsze, ale chyba tylko w kwestii zachowania wobec dziewczyny, zaczął puszczać tandetne teksty, gdzie nawet w zwykłym romansidle mają sens. Tu jednak nie.
Dla mnie baśń ma być napisana w sposób niespotykany, magiczny, bohaterowie, których rzadko spotkać można na ulicy. A tu w tej baśni jest beznadziejnie, nawet Andersen lepiej pisze, wierzcie mi.
- co się tyczy nasze pięknej to, że jest drugoplanowa i taka została. Mało jej, troszkę za mało.
- ostatnio oglądnęłam film który powstał na postawie tej książki i książka wygrała. Film zupełnie inny niż w książce, nawet misia nie spotkałam, chociaż na to liczyłam.

Nie za bardzo spodobała mi się ta książka, ale nie każda trafia w nasze gusta.
Ja osobiście polecałabym inne pozycje. Polecam wszystkie inne tylko nie tą.

Bardzo lubię czytać baśnie i lubię szczęśliwe zakończenia. I tak się stało, że akurat wpadłam na tą pozycję. Co mi tam- przeczytam"- pomyślałam i tak też zrobiłam.
No i nie wyszła taka złą, tylko w swoim życiu czytałam różne serie o "Pięknej i bestii" i ta książka wydaje mi się, że wyszła najsłabiej.

Co w niej polubiłam?
- że jest baśnią i jest inaczej napisana jak...