Książka wymaga od czytelnika przychylnej cierpliwości. Jest to lektura dla młodzieży, ale i dorośli znajdą tu wiele dla siebie. Poznajemy piekło zagotowane ludziom przez totalitarne państwo.
Władza mebluje zwykłym ludziom życie. Dzieci cienie (każde trzecie i następne) nie mają prawa żyć. Wiele rodzin ukrywa istnienie takich dzieci. Żyją w ukryciu, jeśli to wyjdzie na jaw, państwo je zabija, często zabija też całą rodzinę. Policja Populacyjna inwigiluje rodziny, sieje terror i strach. Ukryte dzieci żyją jak szczury. Każdy najdrobniejszy ślad - piąte krzesło, dodatkowy talerz na stole, cień na ścianie lub na rolecie w oknie, ubranie lub obuwie nie pasujące do żadnego z członków rodziny - mało ważny drobiazg, może zwrócić uwagę Policji Populacyjnej i sprowokować jej bezwzględną interwencję.
Ale człowiek ma niezłomną naturę, zawsze znajdą się tacy, którzy będą stawiać opór reżimowi. Walcząc wprost lub innymi metodami.
Całość daje do myślenia i niesie przesłanie: nie ufaj żadnej władzy, kontroluj, patrz na to, co próbuje zrobić, czy nie dąży do zawłaszczenia obywateli.
To bardzo ważne przesłanie, na zawsze i dla każdego. Nie wolno być obojętnym, nie wolno udawać, że nic się nie dzieje, trzeba reagować na każdą próbę ingerencji w nasz osobisty świat.

Książka wymaga od czytelnika przychylnej cierpliwości. Jest to lektura dla młodzieży, ale i dorośli znajdą tu wiele dla siebie. Poznajemy piekło zagotowane ludziom przez totalitarne państwo.
Władza mebluje zwykłym ludziom życie. Dzieci cienie (każde trzecie i następne) nie mają prawa żyć. Wiele rodzin ukrywa istnienie takich dzieci. Żyją w ukryciu, jeśli to wyjdzie na jaw,...

Dobrze się czyta. Ciekawa historia. Daje do myślenia.

Dobrze się czyta. Ciekawa historia. Daje do myślenia.

Cóż mam powiedzieć - książka jest świetna, wciągająca i absolutnie godna polecenia

Cóż mam powiedzieć - książka jest świetna, wciągająca i absolutnie godna polecenia

Jak byście się czuli, gdyby niewolno było wam wychodzić na zewnątrz, gdybyście musieli żyć w ukryciu przez wiele miesięcy, albo i lat? Na to i na wiele innych pytań może odpowiedzieć wam wyjątkowa książka, o tytule "Dzieci cienie". To zbiór dwóch antyutopijnych opowiadań o tytułach "Wśród ukrytych" i "Wśród oszustów". Margaret Peterson Haddix odkrywa przed czytelnikami świat w którym główny bohater Luk żyje w ukryciu od wielu miesięcy. To świat bezpieczny, ale nie dla dzieci cieni, które są trzecimi dziećmi w rodzinie. Według przepisów populacyjnych rodziny nie mogą posiadać więcej niż dwoje dzieci, a za ukrywanie kolejnego członka rodziny grozi kara śmierci. Podczas czytania opowiadań poznajemy losy Luka, tego w jakich warunkach żyje, oraz jak zmienia się jego życie, po odkryciu, że nie jest jedynym cieniem. Książka niesamowicie wciąga i dlatego szczerze polecam jej przeczytanie.

Jak byście się czuli, gdyby niewolno było wam wychodzić na zewnątrz, gdybyście musieli żyć w ukryciu przez wiele miesięcy, albo i lat? Na to i na wiele innych pytań może odpowiedzieć wam wyjątkowa książka, o tytule "Dzieci cienie". To zbiór dwóch antyutopijnych opowiadań o tytułach "Wśród ukrytych" i "Wśród oszustów". Margaret Peterson Haddix odkrywa przed czytelnikami...

Tylko ja mam wrażenie, że wszystkie książki science fiction pachną tak samo?

Chociaż, to nie do końca jest science fiction. To już się dzieje, już nie każdy może mieć tyle dzieci, ile chce. Haddix w świetny sposób pokazuje, jak czują się takie nielegalne, ponadprogramowe dzieci.

Tylko ja mam wrażenie, że wszystkie książki science fiction pachną tak samo?

Chociaż, to nie do końca jest science fiction. To już się dzieje, już nie każdy może mieć tyle dzieci, ile chce. Haddix w świetny sposób pokazuje, jak czują się takie nielegalne, ponadprogramowe dzieci.

Czy wiesz jak piękne jest to, że możesz wyjść z domu bez strachu, że ktoś Cię zobaczy i doniesie odpowiednim służbom o Twoim istnieniu?
Czy wiesz jak to jest siedzieć godzinami w jednym pokoju, czytając wciąż te same książki i czekać aż ktoś z domowników wróci,aby skończyła się Twoja samotność?
Czy wiesz jak to jest nie znać swoich rówiesników i nie mieć pojęcia o życiu jakie wiodą inni ludzie?
Te i wiele innych problemów dotknęło "Dzieci-cienie", dzieci chciane lecz tylko przez swoich rodziców - przez rząd już niekoniecznie.
Tak zwane "trzecie dzieci" a nawet i czwarte i piąte, kochane przez swoje rodziny, niechciane przez społeczeństwo...
Dzieci, które zostały napiętnowane jako te które będą darmozjadami w świecie, w którym brakuje pożywienia - jednocześnie zabrania się hodowania go we własnym gospodarstwie...

Piekielny obraz na tą chwilę także utopijny, ale szczerze sobie powiedzmy: czy gdy nie przestaniemy wykorzystywać wszystkich zasobów naturalnych w nadmiarze, czy gdy nie przestaniemy marnować wszystkiego co powinniśmy docenić, czy gdy się nie opamiętamy w dobrym momencie - czy nie może nas czekać własnie taka przyszłość? Nas i nasze dzieci?

Polecam

Czy wiesz jak piękne jest to, że możesz wyjść z domu bez strachu, że ktoś Cię zobaczy i doniesie odpowiednim służbom o Twoim istnieniu?
Czy wiesz jak to jest siedzieć godzinami w jednym pokoju, czytając wciąż te same książki i czekać aż ktoś z domowników wróci,aby skończyła się Twoja samotność?
Czy wiesz jak to jest nie znać swoich rówiesników i nie mieć pojęcia o życiu...

Kupilam ta ksiazke w ciemno, owinieta w papier, za 10 zl mysle co mi szkodzi, a opis byl dosc interesujacy. Gdy tylko odwinelam papier, no coz, okladka nie jest zbyt rewelacyjna, ale wiadomo nie ocenia sie ksiazki po okladce. Chociaz srodek tez mnie denerwowal, mam tu na mysli czcionke i wyglad stron. Jesli chodzi o fabule trudno mi bylo przebrnac przez nia i raczej nie byla to ksiazka ktora mnie przyciagala.
Plusy:
- podobala mi sie sytuacja w ktorej myslalam, ze skonczy sie happy endem, a jednak nie skonczylo
- pod koniec zaczynalo byc lepiej, w sumie calkiem interesujaco, ale mozna byloby to dopracowac
- krotkie rozdzialy, dzieki czemu mozna zapamietac po prostu numer rozdzialu i latwo zaczac czytac od momentu w ktorym sie skonczylo
Wady:
- strasznie wieje ksiazka dla gimnazjalistow, wiec raczej to nie jest literatura wysokich lotow, ale rozumiem, bo ksiazka jest kierowana do mlodziezy i moze widocznie jestem juz za stara
- bohater to straszna pizda, taki typowy mlodszy brat, jest takim mamisynkiem ze az trudno to wytrzymac
- w pewnych momentach za bardzo skupia sie na ogrodkach niz na samym problemie poruszanym w ksiazce
- za duzo poruszania jakis pierdol, to niczym niektore odcinki the walking dead w ktorym np poruszana jest kwestia czy ktos umarl czy nie umarl a przez 3 odcinki przetrzymuje sie widzow i mowi o czyms innym

Ale mimo to nie mozna powiedziec ze byla kompletnie zla i jej czytanie meczylo. Chyba zainwestuje mimo wszystko w nastepny tom. Plus zaleta tej ksiazki jest to ze byla tania wiec.

Kupilam ta ksiazke w ciemno, owinieta w papier, za 10 zl mysle co mi szkodzi, a opis byl dosc interesujacy. Gdy tylko odwinelam papier, no coz, okladka nie jest zbyt rewelacyjna, ale wiadomo nie ocenia sie ksiazki po okladce. Chociaz srodek tez mnie denerwowal, mam tu na mysli czcionke i wyglad stron. Jesli chodzi o fabule trudno mi bylo przebrnac przez nia i raczej nie...

Książka podobna w wymowie jak cykl Deklaracja Gemmy Malley. Próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie dotyczące przeludnienia i niedostatecznej ilości żywności. A co za tym idzie stworzenia społeczeństwa totalitarnego z mnóstwem niepotrzebnych praw dla ogółu, ale nie tyczących się warstw uprzywilejowanych. Literatura zdecydowanie młodzieżowa. Odrobinkę naiwna, ale jedno przemyślenie znakomicie odpowiada temu co obecnie dzieje się na świecie: bogaci bogacą się ponad stan, pozostali mają jedynie tyle, żeby nie umrzeć z głodu i marnie przeżyć swoje życie. Nie mogą posiadać więcej, ani zarabiać więcej (choćby nawet chcieli) , bo zabrania im tego prawo ustanowione przez bogatych.

Książka podobna w wymowie jak cykl Deklaracja Gemmy Malley. Próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie dotyczące przeludnienia i niedostatecznej ilości żywności. A co za tym idzie stworzenia społeczeństwa totalitarnego z mnóstwem niepotrzebnych praw dla ogółu, ale nie tyczących się warstw uprzywilejowanych. Literatura zdecydowanie młodzieżowa. Odrobinkę naiwna, ale jedno...

"Nasz rząd jest totalitarny, a totalitarne rządy nie lubią prawdy."
(recenzja podzielona na dwie części)

Przyszłość społeczeństwa leży w rękach rządu, który wydając ustawę o maksymalnej liczbie dzieci, stara się uniknąć głodu w państwie. Każde z małżeństw może mieć dwójkę pociech, a każde następne zostaje poddane karze śmierci. Jednak istnieją ludzie, którzy ukrywają swoje "nielegalne" dzieci, borykając się ze stresem, że o każdej porze może nawiedzić ich Policja Populacyjna - i zabić wszystkich... Luke jest jednym z cieni, które żyją pod przykryciem. Na co dzień wychodził z domu, póki nie został wykarczowany las wokół posesji jego rodziny. Zamiast drzew pojawiły się mieszkania bogatych rodzin, a co za tym idzie, życie Luke'a stało się zagrożone i ciężkie.

Autorka wymyśliła cudowny pomysł ukazania wizji społeczeństwa za kilka/kilkanaście lat. Już teraz niektóre państwa borykają się z nadmierną populacją i/lub brakiem żywności. Ludzie głodują i umierają, a ich bliscy nie mogą z tym nic zrobić. Tak właśnie jest w świecie Luke'a, nielegalnego, trzeciego dziecka. Rząd bojąc się o przyszłość państwa, zakazał większej liczby potomstwa, a także rozdawania tak zwanego śmieciowego jedzenia, które i tak dociera tylko do bogatych rodzin. Duży plus za to, że cała opisana sytuacja jest bardzo prawdopodobna.

Za granicą ta seria ma siedem tomów, w Polsce Dzieci cienie ukazały się w dwóch książkach, każda zawiera w sobie po dwa tomy (ja się pytam co z resztą...) Dlatego postanowiłam napisać dwie recenzje jednej lektury, dzieląc ją tak, jak to jest poza granicami naszego kraju. Te dwie części opowiadają o tym samym chłopcu, jednak zmieniając jego sytuację. Raz jest wśród ukrytych, a raz wśród oszustów. Dziś skupimy się wokół tej pierwszej sytuacji.

Fabuła jest bardzo dobrze rozpracowana, znajdziecie ważne szczegóły i opisy, które wciągną was w wir nielegalnych dzieci. Luke z rozkazu rodzicó nie może przebywać w pobliżu okien, a najlepiej, aby cały czas siedział na strychu - swoim prowizorycznym pokoju - a posiłki jadł na schodach, daleko od rodziny siedzącej przy stole. Opisane wydarzenia skrywały w sobie brutalną prawdę o społeczeństwie i tym, jak bardzo takie pociechy nie mają życia. Luke bardzo przeżywał każdy zakaz, ale pewnego dnia, wyglądając przez szyb wentylacyjny, zauważył tajemniczy cień w oknach bogatych sąsiadów, chociaż, jak liczył, nikogo na osiedlu nie było... Tak właśnie poznał Jen, nielegalną córkę bogatych sąsiadów, z którą, pomimo zakazu, spotykał się pod nieobecność domowników.

Bohaterowie są bardzo różni, ale strasznie ich polubiłam. Luke to typowy chłopak z biednej rodziny, a dodatkowo cień, którego rodzice pragną jak najbardziej ukrywać. Jen, pomimo tego, że też jest cieniem, funkcjonuje zupełnie inaczej. Jej ojciec pracuje w dużej korporacji, matka również ma doskonale płatną pracę. Korzysta z komputera, rozmawia z innymi dziećmi i pomaga im zrozumieć sytuację w jakiej się znajduje. Zaskakujące, jak bardzo pieniądze potrafią podzielić społeczeństwo, ale z drugiej strony, jak bardzo ktoś, praujący w Policji Populacyjnej potrafi łamać prawo. Autorka włożyła dużo wysiłku w stworzenie tak cudownych postaci, a zakończenie, z którym spotyka się czytelnik, doprowadza do wielkiego szoku... Dowiadujemy się w jaki sposób Luke dostał się do uszustów.

Pomimo narracji trzecioosobowej i tak widzimy wszystko oczami Luke'a, który z dnia na dzień coraz bardziej się rozwija. Jen wpływa na niego pozytywnie, przez to pokazując mu to, co dzieje się poza murami jego domu. Opowiada jak wyruszała z matką do miasta, udając jej siostrzenicę z podrobionymi dowodami tożsamości i pokazuje chat z innymi nielegalnymi dziećmi. Otwiera mu okno na świat. Ale czy wpłynie to na niego pozytywnie?

Ta książka doskonale pokazuje jak społeczeństwo może wyglądać za kilka lat i jak mocno polityka potrafi skrzywdzić niewinnych ludzi. Jest to pozycja jak najbardziej godna uwagi tym bardziej, że od razu możemy przenieść się do drugiego tomu tej historii. Zobaczcie co stanie się ze światem, jeżeli nadal będziemy tak bezduszni i nieracjonalni.


ksiazkiwpiekle.blogspot.com

"Nasz rząd jest totalitarny, a totalitarne rządy nie lubią prawdy."
(recenzja podzielona na dwie części)

Przyszłość społeczeństwa leży w rękach rządu, który wydając ustawę o maksymalnej liczbie dzieci, stara się uniknąć głodu w państwie. Każde z małżeństw może mieć dwójkę pociech, a każde następne zostaje poddane karze śmierci. Jednak istnieją ludzie, którzy ukrywają swoje...

Książka jest wciągająca. Zakończenie nie jest satysfakcjonujące, ale pewnie miało być tylko podstawą dla kolejnych części serii.

Książka jest wciągająca. Zakończenie nie jest satysfakcjonujące, ale pewnie miało być tylko podstawą dla kolejnych części serii.