Szczerze powiedziawszy trochę zawiodłam się na tej książce, jak i na całej trylogii.
Pierwsza część bardzo mi do gustu przypadła. Sam pomysł napisania książki o podróżach w czasie spodobał mi się.
Druga część zaczęła się powoli psuć. Ciągłe gadanie głównej bohaterki na przemian o tym, jaki to hrabia jest zły i "och Gideonie jak ty cudownie całujesz" było męczące, ale dzięki postaci małego, wrednego demona Xemeriusza i dość zabawna przygoda na przyjęciu u Bromptonów udało mi się skończyć tą książkę.
Ostatnia część trylogii postanowiłam przeczytać z czystej ciekawości.
I trzeba przyznać, że to na niej najbardziej się zawiodłam.
Przez pierwsze rozdziały, Gwenn ciągle płacze i nie może zrozumieć, dlaczego Gideon nią tak perfidnie manipulował. W następnych rozdziałach dochodzi jeszcze lęk przed strasznym balem z hrabią de Saint Germain. Na balu okazuje się, że Gideon nadal kocha Gwendolyn i, że było to prawdziwe uczucie. Przy okazji Gwenn zostaje zabita, lecz w cudowny sposób zostaje uleczona odkrywając, że jest nieśmiertelna. Kolejne rozdziały odkrywają nam szatański plan, demoniczna naturę oraz prawdziwe pochodzenie naszej bohaterki.
Po zamknięciu kręgu hrabia postanawia zmusić biedną Gwendolyn do samobójstwa, ponieważ tylko tak można ją zlikwidować, by odzyskać swoją nieśmiertelność. Niestety nie udaje mu się to, a Gwendolyn i Gideon żyją długo i szczęśliwie.
O dziwo książka, jak i cała trylogia mam swoje plusy.
Lekki styl pisania, który sprawia, że książki szybko się czyta. Zabawne postacie duchów widzianych, przez Gwenn, oraz jej uroczego rodzeństwa.

Książki wyróżniają się na tle wszystkich dostępnych powieści dla nastolatek swoim niezwykłym wątkiem genu podróżny w czasie dla wybranych, ale niczym po za tym.

Ogólna ocena Seri 6/10

Szczerze powiedziawszy trochę zawiodłam się na tej książce, jak i na całej trylogii.
Pierwsza część bardzo mi do gustu przypadła. Sam pomysł napisania książki o podróżach w czasie spodobał mi się.
Druga część zaczęła się powoli psuć. Ciągłe gadanie głównej bohaterki na przemian o tym, jaki to hrabia jest zły i "och Gideonie jak ty cudownie całujesz" było męczące, ale dzięki...