'Zieleń Szmaragdu' to ostatnia części 'Trylogii Czasu' nad czym bardzo ubolewam. Bo choć wszystkie trzy książki wręcz pochłonęłam, to niezwykle przywiązałam się do bohaterów. I będę tęsknić za płaczliwą, ale zarazem silną Gwenny; za nieprzewidywalnym draniem Gideonem i jego zielonymi oczyma; za pełną pomysłów i kochającą zagadki Leslie; za Caroline i Nickem, którzy rozsiewali w okół siebie tą dziecięcą, optymistyczną aurę; i przede wszystkim za uroczym demonem Xemerriusem, który zawsze mnie potrafił rozśmieszyć. I tak, można zastanawiać się co takiego niezwykłego jest w tej trylogii, bo przecież w dzisiejszych czasach powstaje multum serii tego typu - nastolatka, która przeważnie nie wie o swojej mocy, potem nagle okazuje się, że ta jej zdolność to jest coś nadzwyczajnego, co jest kluczem, wpada w kłopoty, od niej wszystko zależy, otoczona jest i wrogami, i przyjaciółmi, no i oczywiście jest wątek miłosny (głównie jakiś "skomplikowany" trójkąt, czego pani Gier nam oszczędziła całe szczęście!), który nie może zakończyć się inaczej niż happy endem. Więc co takiego ma ta seria? Nie wiem! Po prostu nie wiem! Ale ma to coś! Jest przezabawna, urocza, wciągająca, jest mnóstwo zagadek, akcja rozwija się niesamowicie i zachęca, ba! wręcz sprawia, że trzeba natychmiast przeczytać następny rozdział, bo inaczej umrze się z ciekawości..
Uwielbiam. I polecam. Zdecydowanie polecam.

'Zieleń Szmaragdu' to ostatnia części 'Trylogii Czasu' nad czym bardzo ubolewam. Bo choć wszystkie trzy książki wręcz pochłonęłam, to niezwykle przywiązałam się do bohaterów. I będę tęsknić za płaczliwą, ale zarazem silną Gwenny; za nieprzewidywalnym draniem Gideonem i jego zielonymi oczyma; za pełną pomysłów i kochającą zagadki Leslie; za Caroline i Nickem, którzy...