Swietne opisy przyrody i krajobrazu, az chce sie spakowac plecak i poleciec na poludnie Francji i przezyc tam kazda pore roku. Daje nadzieje, ale brakowalo mi koncowego wow. Dziadkowie byli wspaniali, kazdy by takich chcial. Az przypomniala mi sie moja wspaniala babcia.

Swietne opisy przyrody i krajobrazu, az chce sie spakowac plecak i poleciec na poludnie Francji i przezyc tam kazda pore roku. Daje nadzieje, ale brakowalo mi koncowego wow. Dziadkowie byli wspaniali, kazdy by takich chcial. Az przypomniala mi sie moja wspaniala babcia.

Ksiazka, naprawde warta polecenia, piekna historia mlodego chorego chlopca i jego relacji z dziadkami

Ksiazka, naprawde warta polecenia, piekna historia mlodego chorego chlopca i jego relacji z dziadkami

Ta powieść pokazuje świat z pozycji dziecka, ale nie takiego przeciętnego, ale dziecka chorego na białaczkę i nie tylko. Ten chłopiec ma w sobie nadzieję, że jego dziadek odnajdzie ,,zimową różę'', która go uzdrowi. Jednak nie ma pewności, bo nie wiadomo, czy to legenda, a może przesąd? A może jednak prawda?

Ta powieść pokazuje świat z pozycji dziecka, ale nie takiego przeciętnego, ale dziecka chorego na białaczkę i nie tylko. Ten chłopiec ma w sobie nadzieję, że jego dziadek odnajdzie ,,zimową różę'', która go uzdrowi. Jednak nie ma pewności, bo nie wiadomo, czy to legenda, a może przesąd? A może jednak prawda?

Bardzo pozytywna opowieść, czytałam z zapartym tchem. Walka dziecka ze śmiertelną chorobą zawsze chwyta mnie za serce.

Bardzo pozytywna opowieść, czytałam z zapartym tchem. Walka dziecka ze śmiertelną chorobą zawsze chwyta mnie za serce.

Książkę tą śmiało można porównać do dzieł Erica-Emanuela Schmitta, a w szczególności do "Oskara i pani Róży".

Opowiada ona o małym, śmiertelnie chorym chłopcu. Rodzice wysyłają go do dziadków, gdyż nie potrafią mu patrzeć w oczy. Dziadkowie bardzo kochają swojego jedynego wnuka, troszczą się o nie go jak tylko potrafią. Dziadek opowiada mu nawet historie o leczniczej roślinie, która zakwita czasami pod śniegiem [jest to tytułowa Zimowa róża]. Obiecuje Sebastianowi, że znajdzie ją dla niego i wtedy chłopiec wyzdrowieje.

Książka ta opowiada o chęci życia, pragnieniu normalnego dzieciństwa, w którym rodzice nie odwracają oczu od własnego dziecka. Jest to smutna książka i bynajmniej nie mówi o magicznym cudzie.

Książkę tą śmiało można porównać do dzieł Erica-Emanuela Schmitta, a w szczególności do "Oskara i pani Róży".

Opowiada ona o małym, śmiertelnie chorym chłopcu. Rodzice wysyłają go do dziadków, gdyż nie potrafią mu patrzeć w oczy. Dziadkowie bardzo kochają swojego jedynego wnuka, troszczą się o nie go jak tylko potrafią. Dziadek opowiada mu nawet historie o leczniczej...

Sebastien chciałby żyć beztrosko i normalnie, robić to co jego rówieśnicy, zazdrości im, jednak musi podporządkować się chorobie i wskazanemu przez lekarzy rytmowi dni i miesięcy. Czuje się jak więzień i często zadaje najbliższym pytania "dlaczego ja?" oraz "czy umrę?". I jak dorośli powinni odpowiadać na takie pytania?
Chłopiec zawiera na prowincji przyjaźnie, staje się też obiektem zakochania! Czy mają one szanse na przyszłość? Jak zakończy się historia Sebastiana? Tego nie zdradzę, ale powiem tylko, że autor podarował czytelnikom epilog, nie trzymając czytelników w niepewności.

Malutka i niezbyt gruba książeczka a jakże przepełniona miłością, przyjaźnią, wsparciem, tęsknotą, strachem czy cierpieniem. Mnóstwo w niej niepewności i wypatrywania kłamstw... bo jakże czułby się w takiej sytuacji dorosły?! A co dopiero dziesięcioletnie dziecko! Książki nie da się ocenić tak jak to standardowo robię... język, dialogi, akcja... To po prostu lektura, którą albo chce się przeżyć albo nie ma się dość siły... Przeczytałam, ale ile emocji odczułam...ogrom!

całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/01/christian-signol-zimowa-roza.html

Sebastien chciałby żyć beztrosko i normalnie, robić to co jego rówieśnicy, zazdrości im, jednak musi podporządkować się chorobie i wskazanemu przez lekarzy rytmowi dni i miesięcy. Czuje się jak więzień i często zadaje najbliższym pytania "dlaczego ja?" oraz "czy umrę?". I jak dorośli powinni odpowiadać na takie pytania?
Chłopiec zawiera na prowincji przyjaźnie, staje się...

Smutna, bo o chorobie małego chłopca, ale też wiele w niej pogody, wiary, która chwyta się niby niewiele znaczących drobiazgów, a jest odnośnikiem wszystkiego.
Czyta się szybko. Tematyką podobna do "Oskara i Pani Róży" , ale więcej skierowana na dobro bliskich ludzi i na uroki otaczającego świata- francuskiej prowincji.

Smutna, bo o chorobie małego chłopca, ale też wiele w niej pogody, wiary, która chwyta się niby niewiele znaczących drobiazgów, a jest odnośnikiem wszystkiego.
Czyta się szybko. Tematyką podobna do "Oskara i Pani Róży" , ale więcej skierowana na dobro bliskich ludzi i na uroki otaczającego świata- francuskiej prowincji.

Przepiękna książka, gorąco polecam ;)

Przepiękna książka, gorąco polecam ;)

Wspaniała książka. Opowieść o nadziei, strachu, wierze i wszystkim tym, co potrzebne jest w życiu każdego z nas. Bierzmy przykład z Sebastiena

Wspaniała książka. Opowieść o nadziei, strachu, wierze i wszystkim tym, co potrzebne jest w życiu każdego z nas. Bierzmy przykład z Sebastiena

"Zimowa róża" to ciepła, niedługa powieść o dzieciństwie, życiu i śmierci. W sam raz na zimowy wieczór.

"Zimowa róża" to ciepła, niedługa powieść o dzieciństwie, życiu i śmierci. W sam raz na zimowy wieczór.