Jedna z moich ukochanych książek w dzieciństwie. Dla mnie magiczna, mimo iż żadnej magii tam nie ma. Na pewno wrócę do niej w tym roku, we wakacje :)

Jedna z moich ukochanych książek w dzieciństwie. Dla mnie magiczna, mimo iż żadnej magii tam nie ma. Na pewno wrócę do niej w tym roku, we wakacje :)

Książka słuchana w dzieciństwie zapadła mi w pamięć, choć teraz trudno mi było sobie przypomnieć jej fabułę, dlatego też z ciekawością sięgnąłem po nią, by samemu przeczytać ją swoim dzieciom.
Głównym bohaterem jest chłopak, lubiący wymyślać i konstruować niestworzone mechanizmy, które jednak nie spotykają się z uznaniem wśród rodziny, a szczególnie ojca, filologa klasycznego. Główna akcja toczy się jednak w domu dziadków, gdzie uwielbia przebywać wraz z siostrą i gdzie dziadkowie tworzą atmosferę dziecięcego świata i czaru dnia codziennego.
Historię z wytworzeniem przez dziadka pojazdu napędzanego samowarkiem przeplata snuta przez niego bajka o żywiołach i królu Kajetanie.
Pojawia się tu ciekawy, nie tak często spotykany zabieg z wydrukowaniem opowiadanej bajki innym kolorem czcionki, co ułatwia rozpoznanie, kiedy opowieść przerywana jest przez dzieci, a kiedy toczy się dalej. Jak dotąd spotkałem się z czymś takim tylko w "Niekończącej się historii".

Ogólnie książka ciepła, rodzinna, bez jakichś czarów i dziwów, które współcześnie dominują rynek literatury dziecięcej, a raczej ukazująca bogactwo wyobraźni (czytając, miałem skojarzenia z "Domem pod kasztanami" Heleny Bechlerowej, choć "Samowarek mojego dziadka" jest już raczej dla dzieci w wieku szkolnym).

Książka słuchana w dzieciństwie zapadła mi w pamięć, choć teraz trudno mi było sobie przypomnieć jej fabułę, dlatego też z ciekawością sięgnąłem po nią, by samemu przeczytać ją swoim dzieciom.
Głównym bohaterem jest chłopak, lubiący wymyślać i konstruować niestworzone mechanizmy, które jednak nie spotykają się z uznaniem wśród rodziny, a szczególnie ojca, filologa...