Długo zwlekałam z przeczytaniem jakiejkolwiek książki tureckiej pisarki Elif Ṣafak ze względu na ogromne rozczarowanie spowodowane twórczością Orhana Pamuka. Postanowiłam się jednak przełamać i głęboko ubolewam, że dopiero teraz się zdecydowałam. Bowiem książka okazała się zdecydowanym przeciwieństwem literatury prezentowanej przez Pamuka. "Czarne mleko" obala mit cukierkowatego, tiulowego macierzyństwa, które reprezentują kolorowe magazyny i programy telewizyjne. Co zwiększa autentyczność książki, bowiem rzeczywistość jest zupełnie inna. O czy z pewnością mogła przekonać każda matka w tym również ja.
Główną bohaterką jest sama pisarka Elif, która w przejmujący, do bólu szczery sposób opisała własne doświadczenia. Przemówiła nie tylko w swoim imieniu, ale również jako reprezentantka milionów kobiet na całym świecie, które mają podobne doświadczenia. Ale o takich problemach mówi się mało albo wcale, choć sytuacja ostatnio i tak się poprawia. Kobiety się wstydzą, same się potępiają jako złe matki. A nie mają najmniejszego wpływu na swój stan zarówno psychiczny jak i fizyczny. Uważają że są osamotnione ze swoimi problemami, a ponadto depresje poporodowe są nadal tematem tabu. Środowiska nie są przychylne kobietą w depresji, najbliższe otoczenie odczytuje to jako fanaberie. Więc nie trudno się dziwić, że wolą o tym nie mówić. Dlatego takie książki jak "Czarne mleko" są niezwykle wartościowe, między innymi przez fakt, iż zwiększają świadomość społeczną. Pod takim życiorysem jak Elif Ṣafak może podpisać kilka milionów kobiet na całym globie. Oczywiście nie w każdym przypadku sytuacja była aż tak dramatyczna, ale z całą pewnością niektóre elementy mogą stanowić oś związku.
"Czarne mleko" stanowi nie tylko o depresji, ale również a może przede wszystkim o dojrzewaniu do kolejnych roli społecznych, budowaniu świadomości o własnym ja. Podejmowaniu decyzji o zamążpójściu, macierzyństwie. Wraz z kolejnymi etapami życia dochodzi to transformacji światopoglądu, zmiany pozycji w życiu prywatnym, co wymusza do podejmowania decyzji. One często nie są ani łatwe ani oczywiste.
Elif w niezwykle interesujący sposób opisała swój stan wewnętrzny, bowiem dopuściła każde "ja" do głosu określając je jako Chór Niewspółbrzmiących Głosów. Na który składa się sześć Calineczek: Panna Intelektualistka Cyniczna, Milady Ambicja Czechowska, Panienka Praktyczna, Mamcia Pudding Ryżowy, Pani Derwisz, Blue Belle Bovary. Każda z nich zostaje dopuszczona do głosu. Reprezentują na wskroś różne poglądu przez co dochodzi pomiędzy nimi do sprzeczek. Żadna nie chce ustąpić ze względu na własne przekonania. Dla pisarki każda z płaszczyzn samorealizacji jest równie ważna, z jednej strony chce w pełni oddać się literaturze natomiast odnajduje w sobie również pragnienia założenia rodziny oraz posiadania dzieci. Każda z małych Calineczek reprezentuje różne cechy osobowości autorki, pisarka, literatka, pacyfistka, żona, matka to tylko kilka z funkcji społecznych składających się na Elif, żadna nie może istnieć samodzielnie. Dopiero poprzez połączenie stworzą jej pełną osobowość. Ważne jest wsłuchanie w wewnętrzne głosy i udzielenie odpowiedzi na podstawowe pytania. Kim tak naprawdę chcę być? Aby niczego nie żałować, a z drugiej strony przeżyć życie w zgodzie z własnym sumieniem. Czasu nie można cofnąć, a wewnętrzny spokój pozwoli na spokojną koegzystencję .
W książce przywołane zostają życiorysy kobiet, matek, feministek, pisarek żyjących w przeszłości, jak Virgina Woolf, Ayn Rand czy Zofia Tołstoj. Każda z nich podejmowała decyzję w kwestii zamążpójścia oraz macierzyństwa. Na podstawie ich życiorysów przedstawione zostały konsekwencje każdej z decyzji bowiem zarówno samotność jak i założenie rodziny pociąga za sobą następstwa. Nie mamy jednej uniwersalnej prawdy, bowiem taka nie istnieje. Elif analizując ich życiorysy podjęła własną decyzję, zdecydowała zostać najpierw żoną a dwa lata później również matką. Co wcale nie było dla niej łatwe. Bowiem życie nigdy nie jest łatwe.
Książka "Czarne mleko" jest wciągającą, interesująca i stanowi przedsmak kolejnych pozycji autorki do których z pewnością zajrzę w niedługiej przyszłości.

Długo zwlekałam z przeczytaniem jakiejkolwiek książki tureckiej pisarki Elif Ṣafak ze względu na ogromne rozczarowanie spowodowane twórczością Orhana Pamuka. Postanowiłam się jednak przełamać i głęboko ubolewam, że dopiero teraz się zdecydowałam. Bowiem książka okazała się zdecydowanym przeciwieństwem literatury prezentowanej przez Pamuka. "Czarne mleko" obala mit...