"Let it be. Głupia piosenka, tak naprawdę. Zostawiasz to w spokoju, a i tak wraca. Taka jest prawda. Zostawiasz w spokoju, a to ściąga cię na ziemię. Zostawisz w spokoju, a to wślizguje się po twoich ścianach."

Był rok 1974, kiedy to pewien Francuz – Philippe Petit – przespacerował się po linie pomiędzy wieżami WTC. Właśnie to dokonanie wykorzystał w swej powieści Colum McCann, nadając temu zdarzeniu nieco metaforyczne znaczenie. Linoskoczek poświęcił wiele, aby jego marzenia stały się rzeczywistością. Najpierw żmudne i męczące ćwiczenia, następnie długie godziny planowania, a także zmysł stratega, pozwolił mu stać się jednym z najbardziej rozpoznawanych i kontrowersyjnych akrobatów w dziejach świata.

"Gapie wstrzymali oddech. Nagle wydawało im się, że powietrze jest wspólną własnością. Mężczyzna na górze był słowem, które zdawali się znać, choć nigdy dotychczas go nie słyszeli”.

Bohaterowie książki są różnymi ludźmi, borykającymi się z bardzo indywidualnymi problemami. Każdy z nich przeżywa wewnętrzne rozterki i niepokoje. Ich losy łączą się w pewnym punkcie, jednak nie ma to dla nich większego znaczenia. Poznajemy zakonnika Corrigana, wyszczekaną ulicznicę, matkę pogrążoną w żałobie, grupkę młodych hakerów, a także żonę pracoholika. Łączy ich Nowy Jork i szara codzienność. Ich życie, decyzje oraz działania są jak spacer po linie – chwila nieuwagi może zakończyć się tragicznie, zupełnie odwrócić los i namieszać.


Książkę czytałam, jak na siebie, bardzo długo. Nie było to spowodowane dłużącą się w nieskończoność fabułą, czy też monotematycznością. Powieść tego autora zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie, właśnie tym sprytnym i przemyślanym przeplataniem wątków jego bohaterów, a także tym, że daje ogromne pole do popisu naszej wyobraźni. Czytelnik zadaje sobie pytania : jak potoczyła by się historia, jakby jeden z elementów całej układanki całkowicie zniknął? Nie jest to książka łatwa w odbiorze, nie jest optymistyczna i nie zapewnienia czytelnikowi katharsis. Daje do myślenia, dołuje, szokuje, przygnębia, a z drugiej strony przekonuje nas, jak złożonymi jesteśmy tworami i jak zawiła może być nasza psychika. Powieść zdobyła National Book Award oraz IMPAC Dublin Literary Award. Polecam.

"Let it be. Głupia piosenka, tak naprawdę. Zostawiasz to w spokoju, a i tak wraca. Taka jest prawda. Zostawiasz w spokoju, a to ściąga cię na ziemię. Zostawisz w spokoju, a to wślizguje się po twoich ścianach."

Był rok 1974, kiedy to pewien Francuz – Philippe Petit – przespacerował się po linie pomiędzy wieżami WTC. Właśnie to dokonanie wykorzystał w swej powieści Colum...