Bardzo nierówny zestaw opowiadań. Zaczynając czytać nawet nie wiedziałam, że to opowiadania! To się nazywa dobry reaserch... Ale przeczytałam i choć nie przez cały czas odczuwałam przyjemność, przygodę z klasyką kryminału uważam za udaną.
Pierwsze dwa teksty były, przynajmniej dla mnie, po prostu słabe. I to nie przez fabułę, ta była raczej prosta, ale przez dziesiątki nazwisk i opisów postaci które zlewały mi się w jednego, maksymalnie trzech bohaterów. W ogóle nie mogłam się połapać kto co i z kim. Czytałam i nie rozumiałam co czytam. Zupełnie, jakby to nie bohaterowie byli nabuzowani jak meserchmity, tylko ja. I gdyby nie to, że ostatnio rzuciłam w diabły kilka książek i nie chciałam zawyżać swojej średniej z dropów, przerwałabym.
I żałowała, bo im dalej tym lepiej. A ostatnie dwa opowiadanka to po prostu palce lizać, zwłaszcza to o perłach. Postacie były tak absurdalne, poczucie humoru tak przednie i cała fabułka tak zgrabna, że czytałam je z wielkim, radosnym bananem na twarzy. No coś przepysznego.
Ostatnie, o jazzmanie też było wyśmienite. Niezbyt skomplikowane, nawet określiłabym je mianem banalnego, ale smakowicie napisane i przejmujące. Bardzo mi się podobało.
Tak więc, oceniając tytułową Hiszpańską Krew na całe 3-4/10 i końcowe opowiadanka na 8/10 średnia wyszła mi 6/10. Nie wyszła? Nie szkodzi, ważne, że bardzo dobrze się bawiłam. Polecam.

Bardzo nierówny zestaw opowiadań. Zaczynając czytać nawet nie wiedziałam, że to opowiadania! To się nazywa dobry reaserch... Ale przeczytałam i choć nie przez cały czas odczuwałam przyjemność, przygodę z klasyką kryminału uważam za udaną.
Pierwsze dwa teksty były, przynajmniej dla mnie, po prostu słabe. I to nie przez fabułę, ta była raczej prosta, ale przez dziesiątki...

Ciężko się czyta. Proste intrygi w kilku opowiadaniach opowiedziane dość zawiłym językiem.

Ciężko się czyta. Proste intrygi w kilku opowiadaniach opowiedziane dość zawiłym językiem.

Opowiadania, w których nie znajdziemy Marlowa... Lata trzydzieste w Los Angeles, gangsterzy z cygarami, piękne, kobiety, strzelaniny i zabójstwa. Nie zachwyciły mnie, ale może dlatego, że nie przepadam za opowiadaniami...

Opowiadania, w których nie znajdziemy Marlowa... Lata trzydzieste w Los Angeles, gangsterzy z cygarami, piękne, kobiety, strzelaniny i zabójstwa. Nie zachwyciły mnie, ale może dlatego, że nie przepadam za opowiadaniami...

Kilka opowiadań z mrocznych czasów gdy gangsterzy rządzili Los Angeles, nosili kapelusze do garniturów i trzymali się ubogiego ale jednak, kodeksu honorowego. Trupów sporo, piękne kobiety w rolach głównych. Wszystko jak na literaturę tego typu przystało. Dysonansem z dzisiejszego punktu widzenia jest występujący w tytułowym opowiadaniu samochód ze zbiornikiem "gazu skazanych". Autor jednak nie mógł wiedzieć, że jego pomysł zostanie tak twórczo rozwinięty w okrutnych czasach II wojny światowej. Dla miłośników gatunku.

Kilka opowiadań z mrocznych czasów gdy gangsterzy rządzili Los Angeles, nosili kapelusze do garniturów i trzymali się ubogiego ale jednak, kodeksu honorowego. Trupów sporo, piękne kobiety w rolach głównych. Wszystko jak na literaturę tego typu przystało. Dysonansem z dzisiejszego punktu widzenia jest występujący w tytułowym opowiadaniu samochód ze zbiornikiem "gazu...

Zbiór opowiadań. Zawiera dokładnie te same tytuły, co wydana wcześniej "Czysta robota", tylko przetasowane. Tak się nie robi.

Zbiór opowiadań. Zawiera dokładnie te same tytuły, co wydana wcześniej "Czysta robota", tylko przetasowane. Tak się nie robi.

W 43

W 43

Nie jestem fankom kryminalow, ale jednak ta z lekka mnie zaciekawila. Fajnie przedstawione sceny. Trudno sie czytalo, bo jednak to nie moj gust. Napewno fanom kryminalow sie spodoba :)

Nie jestem fankom kryminalow, ale jednak ta z lekka mnie zaciekawila. Fajnie przedstawione sceny. Trudno sie czytalo, bo jednak to nie moj gust. Napewno fanom kryminalow sie spodoba :)