Stare Dobre Małżeństwo śpiewało, że wędrówką życie jest człowieka parafrazując wiersz Edwarda Stachury, dokonując jego własnej re- lub interpretacji i uwieczniając w pamięci następnych pokoleń. Ksiądz Jan choć wyrasta z innego korzenia, choć czy aby na pewno?, po raz kolejny okazuje się widzieć życie w podobny sposób, co wspomniani przed chwilą twórcy, i o ile oni życiu nadają charakter drogi, o tyle on tę drogę ubogaca ogrodzeniem i drogowskazami, usuwając na bok ile się da sytuacji czy zdarzeń, które mogłyby zakłócić tę naszą ludzką wędrówkę. Pytania są te same: skąd, dokąd, ale w przypadku księdza Twardowskiego pojawia się również i to dla nas najważniejsze, przed którym często umykamy, czy wręcz przed nim uciekamy, a mianowicie dlaczego. Jaki jest sens naszego życia, jaki jego cel, do czego to nasze życie zmierza. Jego odpowiedź jest bardzo ludzka i bardzo prosta. Na wiele pytań nie znamy odpowiedzi i pewnie ich nie poznamy, dlatego potrzebna jest człowiekowi wiara. To ona daje siłę i moc do tego, by móc iść naprzód, by z ufnością, bez lęku i niepokoju patrzeć w przyszłość w poczuciu, że któż przeciwko nam, skoro z nami Bóg. Jakże smutne jest życie ateisty i jak bezbarwne kogoś, kto twierdzi, że nic o Bogu powiedzieć nie może. Nie zdaje sobie sprawy z tego, że nasza ludzka przemijalność, jeśli tylko by miała być chwilą na tu i teraz, bez dalszej perspektywy, bez nadziei na coś, co na nas czeka, byłaby zbyt ulotna i bardzo płytka. Człowiek potrzebuje Boga, taka konkluzja płynie z jego wierszy, potrzebuje go jak tlenu, by mógł nim oddychać, a krztusi się kiedy go nie ma. Pewnie, że można żyć tak jakby go nie było lub jakby siedział obok w zamkniętym pokoju. Pewnie, że przeżyjemy życie nie myśląc o nim, nie rozmawiając z nim, całkowicie go ignorując. Jasne, powie wielu, że nic o nim powiedzieć nie możemy, że może bogów jest tak wielu, skoro na świecie tyle religii, lub ich wcale nie ma, skoro na świecie tyle zła. To wszystko możemy pomyśleć, powiedzieć, tak możemy postępować. Nie zmieni to jednak obiektywnego faktu, że od kiedy ludzkość istnieje potrzeba Boga była w niej zakorzeniona i tak silna, że nie mogła się bez niej obejść. Może to i nie dowód, ale na pewno ważna przesłanka do rozpatrzenia. I choć z jednej strony cały czas nie wiemy, co nas czeka, to z drugiej potrafimy dzięki wierze osiągnąć taki spokój, który daje nam tyle siły i werwy do działania, że nie można tego nie docenić i odrzucić sugerując, że jest to nic nie warte. Takimi refleksjami dzieli się z nami Autor tych wierszy, myśli, aforyzmów pukając do naszego serca i rozumu, zadając niewygodne pytania, nie bojąc się trudnych odpowiedzi. Czyta się je z zachwytem i wdziękiem, ale i czyta się je z poczuciem głębi, o której chcą nam opowiedzieć. Warto sobie postawić pytanie: dokąd i jaką drogą prowadzi nas życie.

Stare Dobre Małżeństwo śpiewało, że wędrówką życie jest człowieka parafrazując wiersz Edwarda Stachury, dokonując jego własnej re- lub interpretacji i uwieczniając w pamięci następnych pokoleń. Ksiądz Jan choć wyrasta z innego korzenia, choć czy aby na pewno?, po raz kolejny okazuje się widzieć życie w podobny sposób, co wspomniani przed chwilą twórcy, i o ile oni życiu...