Wybór wierszy

Prawdę mówiąc, dopiero teraz poezja pani Szymborskiej naprawdę do mnie dotarła. Czytałam sobie te wiersze, żeby znaleźć ciekawe i z duszy mej płynące wiersze na bloga, ale znalazłam coś więcej. Znalazłam mądrość wobec dylematów, jakie ciążą na świadomości człowieka myślącego. Pojawia się podmiot liryczny, człowiek, kobieta, która chce zachować wartości podstawowe. Zło nazywać złem, dobro dobrem, nienawiść odrzeć z ideologii i pośród burz i zawirowań dziejącej się historii zachować siebie, miłość, taką mała prywatną i zachować poezję oraz radość tworzenia.
Jestem wdzięczna noblistce za te wiersze, które pomagają żyć, które pomagają nie spsieć do reszty.

Mógłbym się rozpisywać na wiele stron nad językiem wierszy Szymborskiej, nad jej wyostrzonym zmysłem obserwacji, subtelnością i wrażliwością. Napiszę krótko, są niesamowite!

Podziwiam wiersze tej Poetki. Wyłania się z nich obraz niezwykle inteligentnej kobiety, która podchodzi do samej siebie z dystansem, potrafi z siebie zażartować, a zarazem jest wspaniałą i wrażliwą osobą. Szymborska traktuje świat i ludzi z ogromnym szacunkiem, w Jej twórczości brak zbędnej pychy czy zadufania w sobie.
Bawiąc się słowem ukazuje różne zależności, nierzadko zwraca naszą uwagę na poważne sprawy, pisząc o nich czasem nawet z przymrużeniem oka, lecz nigdy - z lekceważeniem.

Tomik zawiera wiersze o różnorodnej tematyce. Jak zwykle u Szymborskiej zachwyca umiejętność przekazywania w prosty sposób rzeczy złożonych.

Tom liczący sobie 124 wiersze nieżyjącej już wybitnej polskiej poetki i laureatki Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, której nam Polakom nie sposób nie znać.

"Wybór wierszy" to pozycja nie dla każdego. Wiersze Szymborskiej, chociaż piękne i wybitne, jednak nie należą do tych łatwych w odbiorze i zrozumienia, podobnie jak u Herberta. Warstwa językowa jest bardzo bogata i pełna ironii, kontrastów i wszelakich gier z czytelnikiem. I żeby się na tym poznać, podumać i pozachwycać należy poezję tę czytać, czytać i jeszcze raz czytać, a przy tym najlepiej jeszcze ją czuć.

Znać się powinno, ale lubić już nie trzeba. Ja osobiście wolę Baczyńskiego, czy chociażby ostatnio czytanego, księdza Twardowskiego.

Poezja rzeczywistości. Gdy tylko pomyślę o Wisławie Szymborskiej to się uśmiecham. Uwielbiam jej wiersze i ją samą jako postać. Źródło i przedmiot anegdot. Moja ulubiona : autorka urządziła przyjęcie na którym podała wrzątek i zupki błyskawiczne do wyboru

Czytamy naszą noblistkę !!!!

Żeby zrozumieć treść zawartą w wierszach należy długo podumać na każdym, bądź można wziąć tę książkę przeczytać ,nic nie zrozumieć i nic nie wnieść do życia. To tylko zależy od czytelnika i jego przemyśleń.

Ależ się nudziłam.
Za "Wietnam" i parę innych westchnień dziękuję najpiękniej.