Rzeczowa autobiografia napisania przez człowieka zdecydowanie nieposiadającego wybitnego pióra, ale świadomego swych ograniczeń warsztatowych. Brak mu często zdolności w nakreślaniu ciężaru dramatycznych wydarzeń, jak i swobody w podawaniu zabawnych anegdot. Nie pozuje jednak na autorytet w tej dziedzinie i chociażby z tego też powodu można spokojnie przymknąć oko na braki w talencie autora. Pisana jest z perspektywy sędziwego człowieka, podsumowującego swoje bogate w niezwykłe doświadczenia życie, ale starającego się wciąż - na tyle, na ile pozwala mu wiek i zdrowie - działać jak najaktywniej. Nakreślając swój życiorys, nie raz dokonuje ocen swoich działań, w tym także krytycznych - np. wypowiada się o swoim braku jakikolwiek świadomości negatywnego oddziaływania na środowisko śmieci, które pozostawiał podczas ekspedycji w latach pięćdziesiątych, czy też nieumiejętności w przekazywaniu swych uczuć najbliższym, gdy spotykała go osobista tragedia.
Lektura książki nasuwa oczywisty wniosek, że swoją biografią mógłby obdarzyć wielu. Pierwszy człowiek, który stanął na najwyższej górze świata lata przed tym, zanim himalaizm się skomercjalizował. Pierwszy podróżnik, który pokonał Ganges od ujścia do jego źródeł. Pierwszy eksplorator, który dotarł na traktorze ekspedycyjnym do bieguna południowego. Ponadto niestrudzony działacz charytatywny działający na rzecz poprawy losu mieszkańców Himalajów.
Słabość warsztatu autora nie zmienia jednak faktu, że mamy do czynienia z fascynującą opowieścią o skromnym człowieku, który dzięki własnej pracy rozwinął talent i ze swojej fascynacji górami uczynił sposób na życie.

Rzeczowa autobiografia napisania przez człowieka zdecydowanie nieposiadającego wybitnego pióra, ale świadomego swych ograniczeń warsztatowych. Brak mu często zdolności w nakreślaniu ciężaru dramatycznych wydarzeń, jak i swobody w podawaniu zabawnych anegdot. Nie pozuje jednak na autorytet w tej dziedzinie i chociażby z tego też powodu można spokojnie przymknąć oko na braki...