Z audiobookami mam problem. Nie bardzo wiem, gdzie ich słuchać, bo przy odkurzaniu - odpada, trochę mój odkurzacz wyje, swoje lata ma. Pewna blogerka pisze, że ma audiobooki kuchenne. Słucha ich w kuchni przy gotowaniu. Mnie raczej gotowanie rozprasza. Wolę skupić się treści, coś zanotować. Idealnym rozwiązaniem jest robótkowanie i słuchanie. Mam wtedy dwie przyjemności równocześnie. A nawet trzy, kiedy lektorem jest Roch Siemianowski.

Ale od początku.
"Przestępstwo" to zbiór jedenastu krótkich opowiadań. Kim są bohaterowie? To ludzie, którzy weszli w konflikt z prawem. Ludzie różnej profesji, z różnych szczebli społecznych. Od lekarzy, prawników po drobnych złodziejaszków, prostytutki, mniejszych i większych kombinatorów. A wszystkich łączy wyrok skazujący, a jeśli nie wyrok, to przynajmniej rozprawa w sądzie.
Dziwne to towarzystwo, a motywy przestępstw przez nich popełnionych raczej każą współczuć delikwentowi niż go potępiać. Za zbrodnię - kara (?). W opowiadaniach von Schiracha nie jest to takie oczywiste. Czytelnik solidaryzuje się z winowajcą. Buntuje się przeciwko suchej literze prawa. Ale za tą suchą literą prawa stoi na szczęście człowiek, ot choćby dwie ławniczki fundujące bilet do Etiopii skazanemu za napad na bank. Bo co to za bandyta, który kładzie na ladzie plastikowy pistolet i ze wstydem prosi kasjerkę o wydanie pieniędzy, i ze łzami w oczach szepcze: przepraszam, nie mam wyjścia. To moje ulubione opowiadanie. Żal mi bohatera, bo to choć recydywista, to jednak człowiek dobroduszny, pogubiony, wspomagający biedną wioskę w Etiopii. A przede wszystkim kochający.

Nie można powiedzieć, że opowieści Schiracha są rozrywkowe. Wciągają, fascynują, ale i przerażają, bo wiele tu drastyczności. Pozostawiają też niedosyt, bo autor nie dopowiada wielu rzeczy do końca. Zostawia czytelnikowi problemy do przemyślenia. Książka interesująca, rozważam kupno papierowej lub elektronicznej wersji, choć książce w formie audio nie mam nic do zarzucenia. Jak zawsze, kiedy lektorem jest Roch Siemianowski. Jak wiadomo, książka mówiona ma dwóch autorów, z których jeden funduje nam przekaz mówiony. Od tego przekazu zależy odbiór treści przekazywanych przez pisarza. Zadanie lektora to przede wszystkim nie przeszkadzać w odbiorze lektury, a w tym Roch Siemianowski zdaje egzamin doskonale.

Z audiobookami mam problem. Nie bardzo wiem, gdzie ich słuchać, bo przy odkurzaniu - odpada, trochę mój odkurzacz wyje, swoje lata ma. Pewna blogerka pisze, że ma audiobooki kuchenne. Słucha ich w kuchni przy gotowaniu. Mnie raczej gotowanie rozprasza. Wolę skupić się treści, coś zanotować. Idealnym rozwiązaniem jest robótkowanie i słuchanie. Mam wtedy dwie przyjemności...