Druga część "Jutra" była tak samo dobra jak pierwsza, czyli fajna, ale czegoś w niej nie ma. Nie jestem do końca pewna jakie są moje oczekiwania wobec tej serii, ale czuję, że czegoś w niej brakuję.

Ta pustka na pewno nie dotyczy bohaterów, bo ci na pewno spełniają moje wymagania. Może spodziewałam się trochę innego rozłożenia akcji, mianowicie w powieści są momenty nudne i bardzo ciekawe - jak w wielu książkach, ale w tej powieści akcja jest nieco nierówno rozmieszczona, co traktuję jako taki mały minusik.

Wracając do bohaterów to stali się oni twardsi i odważniejsi, choć mają też chwile zwątpienia. Podziwiam ich za wytrwałość i poświęcenie - zamiast walczyć mogliby się od razu zabić.

"Niech wszyscy obcy ludzie stąd uciekają i niech żaden intruz nie odważy się tu zapuścić. To była nasza ziemia i zamierzaliśmy jej bronić!"

Fabuła ciekawa i dość wciągająca. Wydarzenia są nieco brutalniejsze i bardziej krwawe niż w poprzedniej części. Czasami aż zakrywałam rękom usta, a innym razem było mi po prostu żal lub (nawet) do śmiechu.

Język prosty, lecz nienudzący. Okładka drugiego tomu bardziej mi się podoba niż pierwszej części - ma w sobie coś takiego tajemniczego, a zarazem trochę strasznego (biorąc pod uwagę, że osoby na niej przed kimś/czymś uciekają).

Na razie John Marsden nie trafił na listę moich ulubionych autorów, ale to dopiero druga część serii, więc zobaczymy co będzie dalej.

"Jutro 2. W pułąpce nocy" jest utrzymana w klimacie jej poprzedniczki. Bardzo dobra książka. Polecam ją każdemu!

Druga część "Jutra" była tak samo dobra jak pierwsza, czyli fajna, ale czegoś w niej nie ma. Nie jestem do końca pewna jakie są moje oczekiwania wobec tej serii, ale czuję, że czegoś w niej brakuję.

Ta pustka na pewno nie dotyczy bohaterów, bo ci na pewno spełniają moje wymagania. Może spodziewałam się trochę innego rozłożenia akcji, mianowicie w powieści są momenty nudne...