"Przyszłość jest... sam nie wiem, jaka jest przyszłość. To czysta kartka papieru, na której rysujemy kreski, ale czasami osuwa nam się ręka i kreski nie wychodzą tak, jakbyśmy chcieli".

Muszę przyznać, że ta książka była naprawdę poruszająca, a jednocześnie tak zwyczajna w swojej prostocie. Bohaterowie bardzo ludzcy, może odrobinę wyidealizowani, ale realni. Każdy z nas na pewno mógłby się z którymś z nich w jakiś sposób utożsamiać.

Ta część książki w jeszcze większym stopniu przedstawia dylematy moralne młodych ludzi w obliczu wojny, wszystkie ciężkie decyzje z jakimi przyszło im się zmierzyć, mówi o strachu, o odwadze. W sercach tych młodych ludzi rodzi się niepewność, co w obliczu wojny i związaną z nią śmiercią i zabijaniem, jest dobre a co złe, jak się zachować, jak być bohaterem, a nie zatracić przy tym człowieczeństwa i postępować właściwie. Jednocześnie zmagają się ze swoją młodością, hormonami, uczuciami, przeżywają pierwsze, nie idealne, ale niezgrabne i niepewne kontakty seksualne (Tak, młodzież też uprawia seks! Którego brak aż razi w wielu książkach o młodzieży, gdzie spędzają ze sobą nie wiadomo ile nocy, kochają się na zabój i parzą sobie w oczy i głaskają się po włosach. Nie mówię, żeby z książek dla młodzieży robić porno, ale bądźmy realistami, młodzi ludzie też się kochają i też dochodzi do fizycznych kontaktów, a nie tylko do pocałunków).

Jest kilka nonsensów w tej książce, czasami razi niesamowita inteligencja tych młodych ludzi, zdaje się, że oni wiedzą wszystko o wszystkim. Trochę drażnią przeprowadzane przez nich działania, kwatery główne obcych sił zbrojnych tak słabo strzeżone. Mam nadzieję, że nie dojdzie do tego w kolejnych częściach, że ta wątła grupka ludzi ocali całą Australię. Ale myślę, że ich działania może w końcu doprowadzą do powstania jakiegoś większego ruchu oporu, o ile taki jeszcze gdzieś tam nie istnieje.

Ogólnie uważam, że naprawdę warto poznać tę historię.

„(…) zdałem sobie sprawę, o co chodzi z tą całą odwagą. Ona jest w naszych głowach. Nie rodzimy się z nią, nie uczymy się jej w szkole, nie czerpiemy jej z książek. To sposób myślenia, i tyle. To coś, w czym ćwiczymy umysł. (…) Odwaga to wybór, którego dokonujemy.”

"Przyszłość jest... sam nie wiem, jaka jest przyszłość. To czysta kartka papieru, na której rysujemy kreski, ale czasami osuwa nam się ręka i kreski nie wychodzą tak, jakbyśmy chcieli".

Muszę przyznać, że ta książka była naprawdę poruszająca, a jednocześnie tak zwyczajna w swojej prostocie. Bohaterowie bardzo ludzcy, może odrobinę wyidealizowani, ale realni. Każdy z nas na...