Cytat Michał Witkowski - Urwałam w pół słowa, bo...

Urwałam w pół słowa, bo na niego spojrzałam i poczułam ostre ukłucie, jakby jakiś praski Kupidyn ugodził mnie w serce butelką po wódce zbitą w tulipanka... Ugodził mnie w serce w bramie nożem sprężynowym... Albo zwyczajnie cegłą mi dał po głowie, bo gdzieżby na Pradze w melinie Kupido zajmował się czymś tak precyzyjnym i pedalskim jak strzelanie z łuku! Skuliłam się lekko, a on też pobladł, widać było, że i jemu inny jakiś Kupidyn zamalował co najmniej z pięści na odlew w ryj. Nasze praskie Kupidy to były brudne, pyskate dzieciaki z wyleniałymi, radioaktywnymi, jakby oskubanymi skrzydełkami, latające z kluczem na szyi po podwórkach, dzieciaki piegowate, dzieciaki w rozpadających się butach. Podkradały pijakom śpiącym na ławkach w parku Skaryszewskim papierosy, płatały psikusy, żywiły się tym, co wróble. Taki Kupidyn czatuje na ciebie w bramie ze zbitą w tulipanka butelką i nagle czujesz to ostre ukłucie, i to właśnie jest praska miłość. Jej wrogiem jest stróż i dzielnicowy. Praska miłość przełknięta wódką bez popitki, zapatrzona w oczy w kolorze brudnej Wisły, skonsumowana na nieużytku, na gruzowisku z napisem "Zakaz zwałki", pod mostem Poniatowskiego, na łasze na rzece... Taka miłość to już na wieki i nie ma, że boli, musi boleć!