Czasami wyrywasz drzazgę. Czasami wyrywasz się z potrzasku. Reszta jest mało ważna. Reszta jest tylko długim procesem odczarowywania, które ...
Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant1
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński9
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Emma Becker
Źródło: https://wydawnictwofiltry.pl/emma-becker/
2
5,9/10
Urodzona: 14.12.1988
Urodzona w 1988 roku francuska pisarka mieszkająca w Berlinie. Autorka trzech powieści autobiograficznych, w których zgłębia temat kobiecego pożądania, przygląda się temu, co to znaczy być kobietą w patriarchalnej kulturze, subtelnie opisuje dynamikę relacji między kobietami a mężczyznami.
Swoją pierwszą powieść Mr, która w Polsce ukazała się po tytułem Pan nakładem Bukowego Lasu, opublikowała, gdy miała 22 lata. Ostatnia – La Maison (2019),którą wydamy na wiosnę 2021 w przekładzie Magdaleny Kamińskiej-Maurugeon – wzbudziła we Francji spore kontrowersje. Emma Becker, żeby ją napisać, pracowała dwa lata w berlińskim burdelu. W tekście, który jest mariażem powieści i reportażu, pisze z czułością o tytułowym „domu”, który w pewnym sensie zastąpił jej rodzinę, pokazuje wzajemną życzliwość i solidarność kobiet, kreśli zniuansowane portrety mężczyzn, którzy w dużej mierze korzystają z usług prostytutek w poszukiwaniu bliskości. Prostytutki opisywane przez Becker nie są bynajmniej ofiarami, lecz robotnicami, które z własnej woli wykonują swoją pracę, nierzadko odnajdując w niej satysfakcję, a nawet przyjemność. Tytuł – z jednej strony – znalazł się w finale tak prestiżowych nagród, jak prix Renaudot czy prix de Flore oraz otrzymał prix du roman des étudiants France Culture-Télérama, jak również był chwalony przez wielu krytyków. Z drugiej – autorkę potępiło wiele wpływowych feministek.
Swoją pierwszą powieść Mr, która w Polsce ukazała się po tytułem Pan nakładem Bukowego Lasu, opublikowała, gdy miała 22 lata. Ostatnia – La Maison (2019),którą wydamy na wiosnę 2021 w przekładzie Magdaleny Kamińskiej-Maurugeon – wzbudziła we Francji spore kontrowersje. Emma Becker, żeby ją napisać, pracowała dwa lata w berlińskim burdelu. W tekście, który jest mariażem powieści i reportażu, pisze z czułością o tytułowym „domu”, który w pewnym sensie zastąpił jej rodzinę, pokazuje wzajemną życzliwość i solidarność kobiet, kreśli zniuansowane portrety mężczyzn, którzy w dużej mierze korzystają z usług prostytutek w poszukiwaniu bliskości. Prostytutki opisywane przez Becker nie są bynajmniej ofiarami, lecz robotnicami, które z własnej woli wykonują swoją pracę, nierzadko odnajdując w niej satysfakcję, a nawet przyjemność. Tytuł – z jednej strony – znalazł się w finale tak prestiżowych nagród, jak prix Renaudot czy prix de Flore oraz otrzymał prix du roman des étudiants France Culture-Télérama, jak również był chwalony przez wielu krytyków. Z drugiej – autorkę potępiło wiele wpływowych feministek.
5,9/10średnia ocena książek autora
293 przeczytało książki autora
438 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Pismo. Magazyn opinii, nr 1/20 / (wydanie specjalne) jesień 2020
7,4 z 15 ocen
32 czytelników 0 opinii
2020
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Raymond Radiguet pisze, że mówiąc kobiecie ,,kocham cię", można sądzić, iż robi się to z wielu powodów innych niż miłość, że się ją okłamuje...
Raymond Radiguet pisze, że mówiąc kobiecie ,,kocham cię", można sądzić, iż robi się to z wielu powodów innych niż miłość, że się ją okłamuje; a jednak coś w tej właśnie chwili skłoniło nas do powiedzenia ,,kocham cię", więc siłą rzeczy jest to prawda.
1 osoba to lubiZawsze można liczyć na dzieci w kwestii zamknięcia rozdziałów, których nie chcemy jeszcze zamknąć.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Dom Emma Becker
6,2
To taka książka, która nie do końca wiem po co powstała. Tzn. autorka w kółko nam o tym pisze i do końca książki pisze też co chce w niej napisać, a my czekamy na to sedno, właściwą opowieść i wnioski aż tu nagle książka się kończy. Jest chaotyczna, po kilku rozdziałach myślałam, że wiem już o czym będzie, jaki będzie miała kształt, a potem się zawiodłam. Sceny, które prosiły się o ciąg dalszy były urwane, przetykane wyznaniami autorki jak to nad tą książką pracuje i co by chciała w niej zawrzeć. Czasem czułam się jakbym czytała powieść, ale ze źle skonstruowaną fabułą, czasem jakby był to reportaż, ale to raczej notatki do reportażu kiepsko złożone w całość. Odkrywcze wnioski może i są odkrywcze dla ludzi bez wyobraźni i empatii, ale nie są nam nawet zobrazowane a rozpisane przez autorkę we fragmentach, kiedy pisze jakie by chciała wnioski, żeby czytelnik wysnuł. Widać duże wątpliwości pisarskie, chaos i pracę wg koncepcji "zobaczę co mi z tego wyjdzie". Rzeczywiście jest wciągająca, czasem smutna, czasem robi się od niej gorąco, czasem jest śmiesznie. Ale czytałam ją w poczuciu oczekiwania na coś, co wraz ze skończeniem książki nie przyszło.
I jeszcze każdy bohater robił coś z "dezynwolturą" - to słowo zdecydowanie za często się powtarzało.
Dom Emma Becker
6,2
Fantastyczna książka. Jak, można przeczytać na skrzydełku okładki w kręgu zainteresowania autorki, jest pozycja kobiety w kulturze patriarchalnej. W książce przedstawia życie prostytutek w luksusowym domu publicznym w Berlinie. Nie jest to jednak opowieść o tym co dzieje się w blaskach czerwonych lamp. To niemal filozoficzna, pełna humoru, a zarazem liryczna opowieść o kobietach i mężczyznach poszukujących bliskości, a czasem i miłości. O tym jak właśnie w takich miejscach znajdują uwolnienie wszelkiego rodzaju marzenia o spełnionym seksie. Emma Becker przedstawia prostytucję jako zamiennik kochanek, które dla życia rodzinnego mają dużo bardziej niszczące skutki. Porównuje sexworkerki do kelnerek i niań. W każdym z tych zawodów, zdominowanych przez kobiety trafiają się różni klienci czy rozwydrzone dzieciaki jak w przypadku babysitterek. Autorka pisze, że ten zawód nigdy nie był tak naprawdę ludzki. Choć nazywa się go najstarszym zawodem świata, a korzystali z niego wielcy pisarze i malarze. W niejednym domu twarz Madonny to nierzadko twarz malowanej prostytutki, która pozowała choćby dla Caravaggia.
Książka zawiera wiele wątków, o których można by było dyskutować, jak choćby zadane pytanie przez autorkę czy pracownice w domach publicznych to ich upadłość i niedola. A jeśli tak to czy niedola kobiet, czy raczej mężczyzn, którzy rozpaczliwie próbują rozdzielić prawdę od fałszu.
Z całą pewnością mogę książkę polecić, choćby jak dobry materiał do dyskusji.