Fantastyczna książka. Jak, można przeczytać na skrzydełku okładki w kręgu zainteresowania autorki, jest pozycja kobiety w kulturze patriarchalnej. W książce przedstawia życie prostytutek w luksusowym domu publicznym w Berlinie. Nie jest to jednak opowieść o tym co dzieje się w blaskach czerwonych lamp. To niemal filozoficzna, pełna humoru, a zarazem liryczna opowieść o kobietach i mężczyznach poszukujących bliskości, a czasem i miłości. O tym jak właśnie w takich miejscach znajdują uwolnienie wszelkiego rodzaju marzenia o spełnionym seksie. Emma Becker przedstawia prostytucję jako zamiennik kochanek, które dla życia rodzinnego mają dużo bardziej niszczące skutki. Porównuje sexworkerki do kelnerek i niań. W każdym z tych zawodów, zdominowanych przez kobiety trafiają się różni klienci czy rozwydrzone dzieciaki jak w przypadku babysitterek. Autorka pisze, że ten zawód nigdy nie był tak naprawdę ludzki. Choć nazywa się go najstarszym zawodem świata, a korzystali z niego wielcy pisarze i malarze. W niejednym domu twarz Madonny to nierzadko twarz malowanej prostytutki, która pozowała choćby dla Caravaggia.
Książka zawiera wiele wątków, o których można by było dyskutować, jak choćby zadane pytanie przez autorkę czy pracownice w domach publicznych to ich upadłość i niedola. A jeśli tak to czy niedola kobiet, czy raczej mężczyzn, którzy rozpaczliwie próbują rozdzielić prawdę od fałszu.
Z całą pewnością mogę książkę polecić, choćby jak dobry materiał do dyskusji.

Fantastyczna książka. Jak, można przeczytać na skrzydełku okładki w kręgu zainteresowania autorki, jest pozycja kobiety w kulturze patriarchalnej. W książce przedstawia życie prostytutek w luksusowym domu publicznym w Berlinie. Nie jest to jednak opowieść o tym co dzieje się w blaskach czerwonych lamp. To niemal filozoficzna, pełna humoru, a zarazem liryczna opowieść o...