Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tom drugi obejmuje lata 1991-2015. Jakie były koleje losu Metalliki w tym okresie większość fanów wie, część się z tym godzi, a część "kwestionuje" decyzje zespołu oraz ich twórczość. Ja należę do grupy pierwszej i szczerze mówiąc trochę irytuje mnie to pierdolenie o sprzedaniu się, czy najbardziej znany: "Metallica skończyła się na Kill 'Em All". Oceniam tom drugi niżej, ponieważ nie był wolny od takich komentarzy, co w pewnym momencie zaczęło mnie już trochę nużyć. Oczywiście nie wszystko było wyłożone wprost, ale nie zawsze się panowie kamuflowali ze swoimi uwagami. Na koniec odniosę się jeszcze do całości. To jest biografia, która moim zdaniem spełnia rolę głównie rozrywkową, raczej stawia na tłuste kąski. Seks, alkohol, narkotyki. Wiadomo, że panowie święci nie byli, ale momentami zastanawiałam się, po co niektóre fakty były opisywane z wręcz anatomiczną dokładnością. Och, dla kasy, wiadomo. Nie jestem do końca zadowolona i uważam, że Metallika zasłużyła na coś większego, bardziej dopracowanego. "Fani Metalliki i inni muzycy mogli do znudzenia kwestionować zasadność zatrudnienia "popmetalowego" producenta Boba Rocka, jednak zespół nie miał żadnych wątpliwości. Jak wyjaśnił James Hetfield - wszystko sprowadzało się do brzmienia. Nawet, gdy Rock produkował płyty zespołów, których muzyka stała w opozycji do muzyki Metalliki (Bon Jovi czy Mötley Crüe),jego dzieła zawsze mogły pochwalić się połyskiem i sznytem. Jego płyty brzmiały wspaniale - przyznał Hetfield. I żeby nikt nie miał wątpliwości, zaraz dodał: - Utwory były do dupy, a zespoły pedalskie". :D