Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętniki biskupa Felińskiego są pięknym połączeniem wspomnień pisanych wspaniałą polszczyzną z ogromną dawką polskiej historii, w której autor uczestniczył. Jeśli ktoś obawia się i nie lubi tekstów religijnych, to tutaj za wiele ich nie znajdzie. Można za to poznać życie polskiej emigracji w Paryżu: Mickiewicza, Słowackiego, Towiańskiego widziane oczami młodego Felińskiego, który wówczas w Paryżu przebywał. Można przeczytać o Powstaniu Wielkopolskim z 1848 roku, w którym autor uczestniczył oraz o jego opinii na temat Powstania Styczniowego, którego skutków obawiał się jako ówczesny arcybiskup warszawski. Bardzo ciekawe są spostrzeżenia dotyczące ówczesnego katolickiego duchowieństwa, o którym w większości przypadków bp Feliński nie miał zbyt dobrego zdania. Zaskakująco bliskie są te obserwacji dzisiejszej postawie księży i biskupów, łącznie z politykierstwem i zastępowaniem homilii czytaniem tekstów z kartki. Szkoda, że nawet fragmenty nie są przerabiane w szkołach ani na lekcjach j. polskiego (ciekawostki dotyczące niechęci Mickiewicza i Słowackiego),ani na historii. Zaskakujący jest także brak promocji Pamiętników przez Kościół Katolicki, choć bp Zygmunt Szczęsny Feliński został kanonizowany w 2009 roku.