Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mama czytała mi tę książkę w dzieciństwie, bardzo lubiłem tę opowieść, więc teraz, po tylu latach, sięgnąłem po nią z radością. Historia koziołka, któremu leśne zwierzęta kolektywnie pomagają wydostać się z opresji dalej jest poruszająca i pozytywna, aż do momentu, gdy uratowany koziołeczek wreszcie dociera do domu. I co się okazuje w tej scenie, gdy stęskniony maluch chce wpaść w rodzicielskie objęcia? Otóż tata daje mu takie lanie, że koziołek "przez dwa dni nie mógł z bólu usiedzieć na swoim ogonku"... Scena ta jest okraszona sugestywną ilustracją, na której maluch biegnie z wyciągniętymi ramionami do rodziców, mama płacząc nachyla się do niego, a tata chowa za plecami rózgę. Brrr! Dużo się zmieniło od czasów mojego dzieciństwa. Na szczęście dla dzieci. I dla ich tatusiów;-)