Nie płacz, koziołku

Nie rozumiem zachwytów nad tym horrorem dla dzieci. Mały koziołek zgubił się podczas burzy, jest przemoczony, przemarznięty, o krok od pożarcia przez wilki. Ratują go całkiem przypadkowo obce zwierzęta. Gdy zmęczony, roztrzęsiony wraca do domu, ojciec spuszcza mu koszmarne lanie, po którym kilka dni nie może usiąść. Potem było przyjęcie, na które nie zaproszono świnki, bo tak. Jeśli czytacie to dzieciom, macie coś z garem.

Nie rozumiem zachwytów nad tym horrorem dla dzieci. Mały koziołek zgubił się podczas burzy, jest przemoczony, przemarznięty, o krok od pożarcia przez wilki. Ratują go całkiem przypadkowo obce zwierzęta. Gdy zmęczony, roztrzęsiony wraca do domu, ojciec spuszcza mu koszmarne lanie, po którym kilka dni nie może usiąść. Potem było przyjęcie, na które nie zaproszono świnki, bo...

polecam

polecam

Mama czytała mi tę książkę w dzieciństwie, bardzo lubiłem tę opowieść, więc teraz, po tylu latach, sięgnąłem po nią z radością. Historia koziołka, któremu leśne zwierzęta kolektywnie pomagają wydostać się z opresji dalej jest poruszająca i pozytywna, aż do momentu, gdy uratowany koziołeczek wreszcie dociera do domu. I co się okazuje w tej scenie, gdy stęskniony maluch chce wpaść w rodzicielskie objęcia? Otóż tata daje mu takie lanie, że koziołek "przez dwa dni nie mógł z bólu usiedzieć na swoim ogonku"... Scena ta jest okraszona sugestywną ilustracją, na której maluch biegnie z wyciągniętymi ramionami do rodziców, mama płacząc nachyla się do niego, a tata chowa za plecami rózgę. Brrr! Dużo się zmieniło od czasów mojego dzieciństwa. Na szczęście dla dzieci. I dla ich tatusiów;-)

Mama czytała mi tę książkę w dzieciństwie, bardzo lubiłem tę opowieść, więc teraz, po tylu latach, sięgnąłem po nią z radością. Historia koziołka, któremu leśne zwierzęta kolektywnie pomagają wydostać się z opresji dalej jest poruszająca i pozytywna, aż do momentu, gdy uratowany koziołeczek wreszcie dociera do domu. I co się okazuje w tej scenie, gdy stęskniony maluch...

Książeczka była niegdyś moim "must have" podusiowym, nie było opcji bym zasnęła bez przesłuchania czyjegoś (ofiara zaciągana z najbliższego otoczenia) znudzonego głosu czytającego beznamiętnie o samotnym koziołku na wyspie. Jeżeli delikwent był nie fair i próbował czytać co 2 stronę, szybko mu uświadamiałam, że znam historię na pamięć i takie coś to nie przejdzie.

Książeczka była niegdyś moim "must have" podusiowym, nie było opcji bym zasnęła bez przesłuchania czyjegoś (ofiara zaciągana z najbliższego otoczenia) znudzonego głosu czytającego beznamiętnie o samotnym koziołku na wyspie. Jeżeli delikwent był nie fair i próbował czytać co 2 stronę, szybko mu uświadamiałam, że znam historię na pamięć i takie coś to nie przejdzie.

Pamiętam, że bardzo się wzruszyłam 🍀

Pamiętam, że bardzo się wzruszyłam 🍀

Super książka zapraszam też do obejrzenia przedstawienia wilczyca z jasnymi włosami to ja 2 lata temu. 😊 https://youtu.be/nOs4xqseGMQ

Super książka zapraszam też do obejrzenia przedstawienia wilczyca z jasnymi włosami to ja 2 lata temu. 😊 https://youtu.be/nOs4xqseGMQ

nudna, na szczęście nie zajmuje dużo miejsca na wysypisku

nudna, na szczęście nie zajmuje dużo miejsca na wysypisku

Fabuła fajna tylko ciężko się czyta.

Fabuła fajna tylko ciężko się czyta.

Stara, dobra opowieść dla dzieci. W prosty, acz sugestywny sposób ukazuje co się może stać, jeśli nie słucha się dobrych rad. Ukazuje również znaczenie pracy zespołowej i konieczność niesienia pomocy innym w potrzebie.

Ciekawi mnie tylko, jak współcześni zwolennicy bezstresowego wychowania podeszliby do tej historyjki ;)

Stara, dobra opowieść dla dzieci. W prosty, acz sugestywny sposób ukazuje co się może stać, jeśli nie słucha się dobrych rad. Ukazuje również znaczenie pracy zespołowej i konieczność niesienia pomocy innym w potrzebie.

Ciekawi mnie tylko, jak współcześni zwolennicy bezstresowego wychowania podeszliby do tej historyjki ;)

Dosyć smutna ta ksiożka

Dosyć smutna ta ksiożka