Najnowsze artykuły
- ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant4
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński37
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać417
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Sadi z Szirazu
Znany jako: سعدی شیرازی, Saadi, Saadi...Znany jako: سعدی شیرازی, Saadi, Saadi Shirazi
9
6,9/10
Urodzony: 01.01.1184Zmarły: 01.01.1283
Abu Mohammad Muslihaddin bin Abdullah Shirazi - perski poeta.
Absolwent pierwszego muzułmańskiego uniwersytetu - an-Nizamijja, w Bagdadzie.
Jego poezja posiada w sobie dobrze widoczny rys dydaktyczno-moralizatorski.
Tworzył zarówno po persku jak i arabsku.
Dwa najbardziej znane dzieła Sadiego z Szirazu to: "Bostan" ("Sad", 1257),napisane w stylu mathnawi kuplety filozoficzne; oraz "Gulistan" ("Ogród różany", 1259),zbiór poematów i aforyzmów.
Wg jednych źródeł Sadi żył niemal 100 lat. Inni historycy, zwłaszcza irańscy, twierdzą, iż zmarł w wieku 107 lat, co jak na epokę, w której przyszło mu żyć było niesamowite.
Absolwent pierwszego muzułmańskiego uniwersytetu - an-Nizamijja, w Bagdadzie.
Jego poezja posiada w sobie dobrze widoczny rys dydaktyczno-moralizatorski.
Tworzył zarówno po persku jak i arabsku.
Dwa najbardziej znane dzieła Sadiego z Szirazu to: "Bostan" ("Sad", 1257),napisane w stylu mathnawi kuplety filozoficzne; oraz "Gulistan" ("Ogród różany", 1259),zbiór poematów i aforyzmów.
Wg jednych źródeł Sadi żył niemal 100 lat. Inni historycy, zwłaszcza irańscy, twierdzą, iż zmarł w wieku 107 lat, co jak na epokę, w której przyszło mu żyć było niesamowite.
6,9/10średnia ocena książek autora
118 przeczytało książki autora
492 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Dywan wschodni. Wybór arcydzieł literatury egipskiej, asyro-babilońskiej, hebrajskiej, arabskiej, perskiej i indyjskiej
7,9 z 23 ocen
244 czytelników 4 opinie
2017
Obraz literatury powszechnej w streszczeniach i przykładach. Tom I. Starożytność i wieki średnie
7,0 z 1 ocen
2 czytelników 0 opinii
1895
Perska księga na polski język przełożona od Jmci Pana Samuela Otwinowskiego nazwana Giulistan, to jest Ogród różany
Sadi z Szirazu
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
1879
Najnowsze opinie o książkach autora
Drugi dywan perski Rumi
8,2
„Drugi dywan perski” to kolejna cześć wyboru klasycznej poezji perskiej autorstwa Władysława Dulęby. Jak napisał sam autor w przedmowie, zbiór ten nie miał być „druga ligą” perskich poetów i w rzeczywistości nią nie jest. Zaprezentowane w tomiku bogactwo myśli i form poetyckich sprawia, że po raz kolejny możemy zatracić się estetycznej i duchowej podróży w orientalną przeszłość.
Tomik zawiera rozwinięcie motywów i stylów, które zaprezentowano w pierwszej części antologii. Mamy zatem nieco ckliwą poezję miłosną, wiersze mistyczne i filozoficzne, wizję przepięknych ogrodów oraz wyrazy uwielbienia dla winnej czarki. I oczywiście wspaniałe czterowiersze, prezentujące niekiedy głębokie i ponadczasowe wartości, które zdaje się współczesny człowiek konsumpcyjnego Zachodu w dużej mierze już zatracił. Jeśli lektura tego zbioru poezji ma mieć jeszcze jakiś dodatkowy walor, poza doznaniem czysto estetycznym, to z pewnością może to być pewna nauka innego postrzegania świata. Czasami nieco nadmiernie pesymistyczna, ale, w zderzeniu z naszą zabieganą rzeczywistością, na pewno harmonizująca życiowe wartości.
W wyborze znajdziemy naprawdę dużo poetyckich perełek. Myślę, że tomik można - ba, nawet należy - czytać wielokrotnie. Wiersze, które za pierwszym razem mogły nie zwrócić naszej uwagi, podczas kolejnej lektury są w stanie odsłonić swoją ukrytą wartość. Jeśli mam porównać oba przeczytane przeze mnie tomiki, to „Dywan perski” miał zachęcić czytelnika i odkryć przed nim nieznany świat. Natomiast „Drugi dywan perski” daje możliwość jego pełnej degustacji.
Gdybym miałbym wskazać wiersz, który jakoś szczególnie zapadł mi w pamięć, to z pewnością byłby to genialny utwór Nasera Chosrana „Pewnego dnia ze skały ku niebu wzniósł się orzeł”. Moim odkryciem w „Dywanie perskim” był Omar Chajjam i jego czterowiersze. W drugim dywanie mamy doskonałe rozwinięcie tej formy poetyckiej w postaci twórczości Dżalaluddina Rumiego, wielkiego mistyka i poety. Warto w tym miejscu zamieścić coś dla przykładu, aby nie być gołosłowny:
„W sercu mym i poza sercem wszędzie tylko ty,
w ciele moim, we krwi, w żyłach wszędzie tylko ty.
Jakżeż ma się we mnie zmieścić niewiara i wiara?
Niezrównana ma istota, gdy nią jesteś ty.” (s. 279)
Tak, niezależnie od tego, co bym tutaj jeszcze nie napisał, i tak pewnie nie jestem w stanie oddać w należyty sposób uroku oraz wartości tych utworów. Dlatego, jeśli ktoś ma możliwość, chęć lub po prostu lubi poezję, polecam sięgnąć po którykolwiek z tomików przygotowanych dla nas przez Władysława Dulębę. Warto. A na koniec, z dedykacją dla czytających te słowa, Dżami.
„Szczęśliwy, komu piętno dano z miłości ogniska
i łza z chmury namiętności w oku jego błyska,
dalekie mu sprawy ludzi obcych, nieświadomych,
bliski kąt, strawa skromna, książka sercu bliska.” - (s. 335)
Alchemia miłości. Wybór myśli sufickich praca zbiorowa
8,5
Mam pewnego rodzaju problem ze zrozumieniem poezji z innych zakątków świata, pochodzących z innych kręgów kulturowych i osadzonych w innej religii. Nawet jeśli mi się podobają, zwyczajnie nie umiem się wczuć i zagłębić w ten świat, nie potrafię zobaczyć w nich siebie i zrozumieć autorów. Nie ma w tym niczego nadzwyczajnego, jednakże nie sądzę, żeby poezja z tak daleka (pod każdym względem, ale głównie myślowym) kiedykolwiek dorównała poezji z Polski, czy chociażby Europy, USA.
Ciekawe, interesujące przeżycie, ale tylko w kontekście poznawania nowych kultur, nie rozsmakowuję się jednak w tych wierszach. Nie odbieram im artyzmu, są ładne, o miłości, ale... inne.