Wycinek świata, który widzimy jest malutki w porównaniu z ogromem rzeczywistości której nie jesteśmy w stanie postrzegać.
Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać100
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel5
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Boris Cyrulnik
Źródło: wikipedia
5
6,5/10
Urodzony: 26.07.1937
Jest neuropsychiatrą, dyrektorem ds. nauczania w Klinice Więzi i Systemów Rodzinnych na Uniwersytecie w Toulon i przewodniczącym Międzynarodowego Ośrodka Badań nad Odpornością Psychiczną (Observatoire international de la résilience). Opublikował książki "Anatomia uczuć", L'Ensorcellement du monde, ("Oczarowanie światem"),Un merveilleux malheur ("Cudowne nieszczęście"),Les Vilains Petits Canards ("Brzydkie kaczątka") i Le Murmure des fantômes ("Szept duchów"). Wszystkie odniosły ogromny sukces.
6,5/10średnia ocena książek autora
74 przeczytało książki autora
263 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najpiękniejsza historia zwierząt
Boris Cyrulnik, Pasqual Picq
6,3 z 6 ocen
54 czytelników 3 opinie
2002
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Jeśli człowiekowi dotkniętemu stratą nie zapewni się wsparcia i jeśli nic nie nada stracie sensu pozostanie mu tylko skulić się, zamknąć w s...
Jeśli człowiekowi dotkniętemu stratą nie zapewni się wsparcia i jeśli nic nie nada stracie sensu pozostanie mu tylko skulić się, zamknąć w sobie, by mniej cierpieć.
1 osoba to lubiNeuroprzekaźniki, które biorą udział w powstawaniu uczucia smutku, tłumaczą somatyczne objawy takie jak anoreksja, przybicie, ból uogólniony...
Neuroprzekaźniki, które biorą udział w powstawaniu uczucia smutku, tłumaczą somatyczne objawy takie jak anoreksja, przybicie, ból uogólniony, a nawet spuchnięte powieki. W stanach przygnębienie stężenie endorfin spada, ale wystarczy z kimś miło porozmawiać, by ich poziom wzrósł.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Rozmowy o miłości na skraju przepaści Boris Cyrulnik
7,4
„Rozmowy o miłości na skraju przepaści” to książka dotycząca tematu rezyliencji, czyli „procesu, który umożliwia jednostce adaptację do trudnych okoliczności życiowych, teraźniejszych lub przeszłych.” Inaczej mówiąc, opisuje rolę znaczeń nadawanych traumatycznym wydarzeniom, podkreśla istotę przepracowywania traumy, budowania narracji wokół tego, co się wydarzyło lub wydarza, zwraca uwagę na to, jak ważna jest umiejętność przekształcania doświadczenia osobistego w konstruktywny sposób.
Autor dotyka nie tylko istoty samej traumy, ale też znaczenia tego, w jaki sposób do trudnego przeżycia odnoszą się inne osoby.
„Freud uważał, że zalążki cierpienia manifestowanego w dorosłym życiu, tworzą się w dzieciństwie. Trzeba dodać, że sposób, w jaki otoczenie rodzinne i kulturowe mówi o zranieniu, może złagodzić lub pogłębić to cierpienie.” Cyrulnik B. „Rozmowy o miłości na skraju przepaści”, Wydawnictwo Czarna Owca, Warszawa, 2011, s. 21.
Cyrulnik o rezyliencji pisze w kontekście traum wojennych, obozowych, ale też w kontekście nadużyć i zaniedbań rodzicielskich. Dużą wagę przywiązuje do zjawiska przekazywania traumy dzieciom przez rodziców i opiekunów. Pokazuje jak sposób opowiadania o cierpieniu bądź jego pomijanie, przemilczanie, wpływa na wewnętrzny świat człowieka. Pokazuje również, że istnieje sposób na to, by z dramatycznie trudnym, rozbijającym osobowość doświadczeniem sobie radzić, żyć lepiej, spokojniej czy po prostu inaczej.
„Nie sposób nic nie przekazać, wystarczy do tego zwykła fizyczna bliskość, jednak to, co pośredniczy między duszami, może przenosić zarówno szczęście, jak i nieszczęście. Kiedy trauma rzuca cień, sposób, w jaki się o niej mówi, zdecyduje o tym, czy wyłonią się z niego ropuchy, czy księżniczki. Na tym właśnie polega siła bajek i trudna nadzieja, którą daje rezyliencja.”
Tamże, s. 215.
Bardzo dobra lektura. Polecam.
Najpiękniejsza historia zwierząt Boris Cyrulnik
6,3
Bla, bla, bla... dużo ogólników, intrygujących faktów niewiele, rozmowy przypominają wywiady w bardzo popularnych czasopismach albo w telewizji, gdzie dziennikarz zadaje potwornie naiwne pytania, jakby nie przygotował się do wywiadu a respondenci nie zawsze wiedzieli, o co będą zapytani. Pierwszy wywiad z paleontologiem zanudza. Krok po kroku, ale w totalnie skondensowanej formie Pascal Picq szkicuje ewolucję zwierząt na Ziemi. Jeśli ktoś czytał jakąkolwiek książkę na ten temat przedtem, tu zanudzi się śmiertelnie.
Można też znaleźć twierdzenia, obok których trudno przejść obojętnie. Na stronie 41 mamy: "Niemniej nie wszystkie dinozaury całkowicie wyginęły, bo ostały się do dziś krokodyle i żółwie, poza tym ptaki i oczywiście ssaki". Być może to przekłamanie w tłumaczeniu, ale na chwilę zaparło mi dech. Co do ptaków zgoda, ale ssaków nikt nie wywodzi od dinozaurów. Podobnie krokodyle i żółwie. Te prastare taksony gadów nigdy do dinozaurów nie były zaliczane.
W dalszej części spodziewałem się znacznie więcej o zwierzętach, tymczasem rzecz dotyczy głownie relacji człowieka ze zwierzętami i to przede wszystkim tymi "wyższymi" i użytkowymi. A historia tych relacji nie należy absolutnie do najpiękniejszych, na co zwróciła uwagę pani Matignon przeprowadzająca wywiady.
Po dwóch książkach z serii zdecydowanie będę omijał pozostałe. Z czystym sumieniem można sobie odpuścić.