Wycinek świata, który widzimy jest malutki w porównaniu z ogromem rzeczywistości której nie jesteśmy w stanie postrzegać.
Najnowsze artykuły
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński1
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać2
- Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”LubimyCzytać1
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Boris Cyrulnik
Źródło: wikipedia
5
6,5/10
Urodzony: 26.07.1937
Jest neuropsychiatrą, dyrektorem ds. nauczania w Klinice Więzi i Systemów Rodzinnych na Uniwersytecie w Toulon i przewodniczącym Międzynarodowego Ośrodka Badań nad Odpornością Psychiczną (Observatoire international de la résilience). Opublikował książki "Anatomia uczuć", L'Ensorcellement du monde, ("Oczarowanie światem"),Un merveilleux malheur ("Cudowne nieszczęście"),Les Vilains Petits Canards ("Brzydkie kaczątka") i Le Murmure des fantômes ("Szept duchów"). Wszystkie odniosły ogromny sukces.
6,5/10średnia ocena książek autora
74 przeczytało książki autora
263 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najpiękniejsza historia zwierząt
Boris Cyrulnik, Pasqual Picq
6,3 z 6 ocen
54 czytelników 3 opinie
2002
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Jeśli człowiekowi dotkniętemu stratą nie zapewni się wsparcia i jeśli nic nie nada stracie sensu pozostanie mu tylko skulić się, zamknąć w s...
Jeśli człowiekowi dotkniętemu stratą nie zapewni się wsparcia i jeśli nic nie nada stracie sensu pozostanie mu tylko skulić się, zamknąć w sobie, by mniej cierpieć.
1 osoba to lubiNeuroprzekaźniki, które biorą udział w powstawaniu uczucia smutku, tłumaczą somatyczne objawy takie jak anoreksja, przybicie, ból uogólniony...
Neuroprzekaźniki, które biorą udział w powstawaniu uczucia smutku, tłumaczą somatyczne objawy takie jak anoreksja, przybicie, ból uogólniony, a nawet spuchnięte powieki. W stanach przygnębienie stężenie endorfin spada, ale wystarczy z kimś miło porozmawiać, by ich poziom wzrósł.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Najpiękniejsza historia zwierząt Boris Cyrulnik
6,3
Bla, bla, bla... dużo ogólników, intrygujących faktów niewiele, rozmowy przypominają wywiady w bardzo popularnych czasopismach albo w telewizji, gdzie dziennikarz zadaje potwornie naiwne pytania, jakby nie przygotował się do wywiadu a respondenci nie zawsze wiedzieli, o co będą zapytani. Pierwszy wywiad z paleontologiem zanudza. Krok po kroku, ale w totalnie skondensowanej formie Pascal Picq szkicuje ewolucję zwierząt na Ziemi. Jeśli ktoś czytał jakąkolwiek książkę na ten temat przedtem, tu zanudzi się śmiertelnie.
Można też znaleźć twierdzenia, obok których trudno przejść obojętnie. Na stronie 41 mamy: "Niemniej nie wszystkie dinozaury całkowicie wyginęły, bo ostały się do dziś krokodyle i żółwie, poza tym ptaki i oczywiście ssaki". Być może to przekłamanie w tłumaczeniu, ale na chwilę zaparło mi dech. Co do ptaków zgoda, ale ssaków nikt nie wywodzi od dinozaurów. Podobnie krokodyle i żółwie. Te prastare taksony gadów nigdy do dinozaurów nie były zaliczane.
W dalszej części spodziewałem się znacznie więcej o zwierzętach, tymczasem rzecz dotyczy głownie relacji człowieka ze zwierzętami i to przede wszystkim tymi "wyższymi" i użytkowymi. A historia tych relacji nie należy absolutnie do najpiękniejszych, na co zwróciła uwagę pani Matignon przeprowadzająca wywiady.
Po dwóch książkach z serii zdecydowanie będę omijał pozostałe. Z czystym sumieniem można sobie odpuścić.
O ciele i duszy Boris Cyrulnik
6,6
Oj, długo czytałam te 250 stron, niestety. I tak jak czytaną kilka lat temu książką o rezyliencji byłam zachwycona, tak przy okazji tej lektury, jestem nieco rozczarowana.
Może to jest tak, że każda książka ma swój czas albo moja kondycja w obecnym czasie domaga się zupełnie czegoś innego.
Nie zgrałyśmy się w każdym razie. Opowieść wydaje się być przegadana, miejscami ocierająca się o stereotypy i nieciekawa.
Dopiero ostatni rozdział, "Starość a kultura", gdzie Cyrulnik pisze trochę o związkach z Bogiem a trochę o kulturowym postrzeganiu procesu starzenia się i śmierci, przyciągnął mnie nieco bardziej.
To jednak za mało bym mogła uznać tę książkę za naprawdę dobrą.