Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam wrażenie, że w tekstach kultury - bez względu na medium - bardzo łatwo pozbyć się jednej z centralnych postaci, ale o wiele trudniej jest udźwignąć temat i opowiedzieć o naturalnych konsekwencjach tego wydarzenia. Dlatego przeskok czasowy między tomem 9 i 10 to według mnie trochę pójście na łatwiznę, bo scenarzysta zamiast wiarygodnej opowieści o żałobie funduje nam - jasne, wiarygodną, ale imo potencjalnie mniej emocjonalną - historię o nieprzepracowanej żałobie. Do tego momentami aż trudno było mi uwierzyć, że konsekwencje tamtych wydarzeń nabierają rozpędu dopiero teraz (w sensie - co Uparty robił z tą czachą przez te wszystkie lata?). Ewidentnie widać tu trochę tzw. "rękę scenarzysty". Dobra, ponarzekałem, ale i tak 8/10. Dobrze było powrócić do tego świata. Tęskniłem jak jasna cholera. https://www.instagram.com/polishpopkulture/