Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać206
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Przemysław Kaniecki
Źródło: http://www.czarne.com.pl/?q=a:^305
6
7,2/10
Pisze książki: literatura piękna, reportaż, publicystyka literacka, eseje, czasopisma, film, kino, telewizja
(1982) – ukończył polonistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika i antropologię na Uniwersytecie Warszawskim; autor rozprawy doktorskiej poświęconej twórczości Tadeusza Konwickiego, artykułów w "Kwartalniku Filmowym" i "Studiach Filmoznawczych" oraz książkowego opracowania Lawy (wyd. UAM, 2008). Współredagował numer pisma "Litteraria Copernicana" poświęcony twórczości Tadeusza Konwickiego, tom z wyborem jego mniejszych form prozatorskich Wiatr i pył (Czytelnik, 2008) oraz serię "Książek Wybranych" Tadeusza Konwickiego (wyd. Agora, 2010).
7,2/10średnia ocena książek autora
132 przeczytało książki autora
335 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Przygoda kina. Prace dedykowane Profesorowi Tadeuszowi Lubelskiemu
0,0 z ocen
5 czytelników 0 opinii
2019
Nasze histerie, nasze nadzieje. Spotkania z Tadeuszem Konwickim
Tadeusz Konwicki, Przemysław Kaniecki
6,8 z 11 ocen
72 czytelników 1 opinia
2013
Lawa. Opowieść o "Dziadach" Adama Mickiewicza
Przemysław Kaniecki
8,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
2008
Najnowsze opinie o książkach autora
W pośpiechu Tadeusz Konwicki
7,4
To nie jest zwykły wywiad-rzeka, tak jak Tadeusz Konwicki nie jest zwykłym pisarzem. Rozmowy, które czytamy przeprowadził Przemysław Kaniecki. Na życzenie pisarza nie otrzymujemy w książce zdjęć, co tylko podkreśla wyjątkowość jego osoby.
Trudno pisać o „W pośpiechu” bez czołobitności, gdyż mamy do czynienia z gigantem literatury, który tym gigantem być nie chce. Siedząc w swoim mieszkaniu snuje za to refleksje o przemijaniu. Nic dziwnego, gdyż większość jego twórczości to rzeczy dotyczące elementarnej egzystencji człowieka na tym świecie. Bywa, że rozmowy schodzą na tor sentymentalny, ale Konwicki ucina je wówczas dość szybko i wrzuca jakiś dowcipny fragment odwracając uwagę Kanieckiego albo stara się ze wszystkich sił odwieść pytającego od dalszych prób pytania.
W starciu z tak trudnym przeciwnikiem łatwo polec. Niemniej Kaniecki nie poddaje się i wcale nie przegrywa. Daruję sobie sportową nomenklaturę, gdyż czytało się tę książkę znakomicie. I nie mała w tym zasługa pytań stawianych odważnie i z uporem. Owe zmagania obu panów dodają smaku.
Warto wsłuchać się w tę rozmowę, aby poznać myśli Konwickiego oraz sprawdzić do czego może prowadzić spotkanie dwóch wsłuchanych w siebie istot ludzki. W pełni uczestnicząc w tej rozmowie potrafią dojść do zaskakujących dla nich wniosków. Jednocześni Kanicki wydobywa z Konwickiego jego wspomnienia podane w sposób prosty i zajmujący.
Będą zadowoleni ci, którym twórczość Konwickiego jest bliska, gdyż dostaną kilka wskazówek do wychwycenia autobiograficznych wątków w „Małej Apokalipsie” lub „Nic albo nic”. Będą również zadowoleni ci, którzy chcieliby posłuchać co pisarz ma do powiedzenia o samym pisaniu i stosunku do swojej twórczości. Uczta.
W pośpiechu Tadeusz Konwicki
7,4
Jako fanka Konwickiego przeczytałam z ogromną przyjemnością, ciekawe przemyślenia autora, ładna literacko. Momentami nudniejsza, momentami nie można oderwać się. Na pewno warto przeczytać, jeżeli ktoś lubi czytać dla poznania nowej perspektywy spojrzenia na świat to polecam. Dla samej fabuły, bez zainteresowania czytelnika autorem już niekoniecznie.