Najnowsze artykuły
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel10
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
- ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant13
- ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Władysław Czapliński
17
6,7/10
Urodzony: 03.10.1905Zmarły: 17.08.1981
prof. Władysław Eugeniusz Czapliński - polski historyk i wykładowca akademicki.
Przyszedł na świat w Małopolsce. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (historia i historia literatury). Specjalista z zakresu historii Danii, relacji polsko-szwedzkich w XVII w. oraz stosunków Polski ze Śląskiem w pierwszych latach wojny trzydziestoletniej. Wieloletni wykładowca na swej macierzystej uczelni. Członek Polskiej Akademii Umiejętności (PAU),Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego i Królewskiej Akademii Nauk Danii (Kongelige Danske Videnskabernes Selskab). Przewodniczący Międzynarodowej Komisji do Historii Mórz Północnych Europy. Nie należy go mylić z Władysławem Andrzejem Czaplińskim (ur. 1954),polskim prawnikiem i wykładowcą akademickim. Wybrane publikacje książkowe: "a dworze króla Władysława IV" (KiW, 1959),"O Polsce siedemnastowiecznej" (PIW, 1966),"Glosa do Trylogii" (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974),"Życie codzienne magnaterii polskiej w XVII wieku" (z Józefem Długoszem, PIW, 1976),"Dzieje Danii Nowożytnej 1500-1975" (PWN, 1982). Żona: Zofia Chrzanowska (do 04.02.1981, jej śmierć),syn Marek (ur. 31.12.1940).
Przyszedł na świat w Małopolsce. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (historia i historia literatury). Specjalista z zakresu historii Danii, relacji polsko-szwedzkich w XVII w. oraz stosunków Polski ze Śląskiem w pierwszych latach wojny trzydziestoletniej. Wieloletni wykładowca na swej macierzystej uczelni. Członek Polskiej Akademii Umiejętności (PAU),Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego i Królewskiej Akademii Nauk Danii (Kongelige Danske Videnskabernes Selskab). Przewodniczący Międzynarodowej Komisji do Historii Mórz Północnych Europy. Nie należy go mylić z Władysławem Andrzejem Czaplińskim (ur. 1954),polskim prawnikiem i wykładowcą akademickim. Wybrane publikacje książkowe: "a dworze króla Władysława IV" (KiW, 1959),"O Polsce siedemnastowiecznej" (PIW, 1966),"Glosa do Trylogii" (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974),"Życie codzienne magnaterii polskiej w XVII wieku" (z Józefem Długoszem, PIW, 1976),"Dzieje Danii Nowożytnej 1500-1975" (PWN, 1982). Żona: Zofia Chrzanowska (do 04.02.1981, jej śmierć),syn Marek (ur. 31.12.1940).
6,7/10średnia ocena książek autora
145 przeczytało książki autora
289 chce przeczytać książki autora
5fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Atlas historyczny Polski
Władysław Czapliński, Michał Komaszyński
6,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
1987
Dzieje kultury politycznej w Polsce
Władysław Czapliński, Anna Żarnowska
7,5 z 2 ocen
5 czytelników 0 opinii
1976
Życie codzienne magnaterii polskiej w XVII wieku
Władysław Czapliński, Józef Długosz
6,9 z 35 ocen
153 czytelników 4 opinie
1976
Podróż młodego magnata do szkół : studium z dziejów kultury XVI i XVII w.
Władysław Czapliński, Józef Długosz
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
1969
Dwa sejmy w roku 1652 - Studium z dziejów rozkładu Rzeczypospolitej Szlacheckiej w XVII wiek
Władysław Czapliński
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
1955
Polska a Bałtyk w latach 1632-1648: dzieje floty i polityki morskiej
Władysław Czapliński
0,0 z ocen
4 czytelników 0 opinii
1952
Polska a prusy i Brandenburgia za Władysława IV
Władysław Czapliński
0,0 z ocen
5 czytelników 0 opinii
1947
Najnowsze opinie o książkach autora
Władysław IV i jego czasy Władysław Czapliński
6,6
Zmieniłem zdanie o Władysławie IV. Do tej pory był to tylko jeden z Wazów, a o Wazach miałem zdanie złe. I to był mój wielki błąd. Na swoje usprawiedliwienie, mogę napisać, że Polska królów elekcyjnych, niewiele mnie zajmowała. Po prostu przyjąłem to co, najłatwiejsze.
Jednak lektura tej książki, zmusiła mnie do zmiany spojrzenia na Władysława ale także Zygmunta III, którego poznajemy niejako przy okazji, w okresie dorastania przyszłego władcy.
Jakim władcą był Władysław IV? Na pewno ambitnym. A my nie lubimy władców ambitnych. Autor często zwraca uwagę, że był zapalczywy ale rzadko realizował swoje pomysły, bo zapał opadał. Fakt, jednak w dużej mierze wynikało to z tego, że miał związane ręce, a mimo wielkich starań nie mógł wzmocnić władzy królewskiej. Kwestia korony szwedzkiej, no cóż Władysław był królem. Czy jako król miał tak po prostu rezygnować z korony? W imię czego? Zrezygnował z korony moskiewskiej nie uzyskawszy za to nic na czym mu zależało. Oczywiście pięknie się pisze o takich patriotycznych zrywach, jednak szlachta polska w tym czasie nie chciała w imię patriotyzmu z niczego rezygnować. Szkoda, bo był to okres, w którym mogliśmy załatwić wiele rzeczy na swoją korzyść. Mieliśmy zdolnego króla, wychowanego w Polsce, znającego polskie realia, europejską sztukę wojenną a i sytuacja międzynarodowa była dla nas sprzyjająca. Jak się skończyło, wiemy.
Książa przeznaczona jest dla osób, które historię znają, ponieważ nie opisuje szczegółowo każdego wydarzenia a często odwołuje się do innych pozycji, czy ogólnie do wiedzy czytelnika. Jednak ze względu na język, jest to pozycja dla każdego, kto chce wiedzieć ciut więcej i ciut więcej zrozumieć. A rzeczy niejasne można zawsze sprawdzić w innym miejscu.
Władysław IV i jego czasy Władysław Czapliński
6,6
„Sto we mnie żądz, sto umarłych liści”
Ciekawa biografia władcy Rzeczpospolitej, który miał dużo planów wojennych po 1634 roku, ale nie było mu dane zrealizować żadnego. Autor stara się jednak przekonać, że mimo winy samego króla (brak dostatecznej determinacji, siły przekonywania, przyjmowanie na wiarę obcych przyrzeczeń czy przekonanie, że własne plany powinny być bezproblemowo popierane przez innych władców),problemy Rzeczpospolitej leżały gdzie indziej.
„Wag the dog”
Wydaje się, że podejście autora do możliwości i dokonań Władysława jest właściwe – może historia Rzeczpospolitej w XVII wieku powinna być pisana z perspektywy tych, którzy głosowali za podatkami i za możliwością wypowiedzenia wojny. Władysław odziedziczył, po swym ojcu, przekonanie szlachty, że królowi trzeba „spętać ręce”, by nie zyskał władzy tak silnej, jak królowie w ościennych państwach. Wydaje się, że po przyrzeczeniach elekcyjnych Władysława IV, większą władzę, miała magnateria i szlachta niż król. Nasza magnateria, im lepiej widziała siłę obcych monarchii, tym bardziej nie ufnie traktowała wszelkie reformatorskie pomysły własnego króla.
Można w skrócie powiedzieć tak, że to już nie pies machał ogonem, a ogon machał psem (król nie miał już władzy by rządzić, zaś sejmy i senat, nie pozwalały wypowiadać wojen królowi, bojąc się, że powiększy to jego prestiż i władzę w przypadku powodzenia).
„Chcesz mieć pokój, szykuj się do wojny”
Czas panowania Władysława, po odsieczy Smoleńskiej, upłynął względnie spokojnie (nie trzeba było płacić większych podatków),ale problemy (zwłaszcza na Ukrainie) narastały, a niebezpieczeństwo ze strony szwedzkiej, rosyjskiej i tureckiej zostało oddalone tylko na pewien czas. To nie był dobry okres na próby pokojowego współistnienia (zważywszy na konflikty religijne na całym kontynencie). Nie udało się wykorzystać momentu, w którym można by osłabić, zaangażowaną w Niemczech lub Danii, Szwecję. Nie wykorzystano Kozaków przeciw Turcji. Nie postawiliśmy ani na woltę przeciw Habsburgom, ani na ściślejszy z nimi sojusz.
Szlachta wybrała pokój, więc wkrótce miała wojny. Sąsiedzi nie omieszkali wykorzystać naszych problemów z Kozakami, by rozgrabić Polskę i Litwę.
Można się tylko zastanawiać, na ile sam wybór szwedzkich Wazów na tron polski, próby zdobycia stolca carskiego w Moskwie, przyczyniły się do ciągłych wojen z sąsiadami i brakiem możliwości dogadania się choćby z jednym wrogim sąsiadem przeciwko innemu wrażemu państwu.
Polecam tę biografię, gdyż autor skupia się nie tylko na tym, co chciał i próbował osiągnąć król, ale również na ograniczeniach ustrojowych Rzeczpospolitej szlacheckiej. Podkreśla również spory wyznaniowe i sprzeczne interesy szlachty, senatorów i magnaterii, które jeszcze bardziej utrudniały sprawowanie realnej władzy królom elekcyjnym.