Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać100
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel5
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Józef Długosz
Źródło: http://www.pogon.lt/613/czas1.html
4
6,9/10
Urodzony: 01.01.1928
Przyszły wrocławski historyk i bibliotekoznawca urodził się w 1928 roku w Piwnicznej. Królewskim wolnym mieście nad Popradem w powiecie nowosądeckim, woj. małopolskim. W latach 1935-1940 pobierał nauki w miejscowej szkole podstawowej, pomagając rodzicom w pracy na niewielkim ok. czterohektarowym gospodarstwie. Po wyzwoleniu uczęszczał do Prywatnego Gimnazjum Ogólnokształcącego, a następnie był uczniem liceum dla dorosłych w Nowym Sączu, gdzie w czerwcu 1949 roku otrzymał świadectwo dojrzałości 1.
W okresie 1950-1953 studiował historię ze specjalizacją bibliotekarską na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Studia magisterskie ukończył zaocznie, pracując z nakazu w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej we Wrocławiu. Od 1958 do 1972 roku był zatrudniony w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, w 1962 złożył egzamin państwowy dla bibliotekarzy dyplomowanych. Po kilku latach przygotowań naukowych, w 1970 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie, pisanej pod kierunkiem profesora Władysława Czaplińskiego, dysertacji Mecenat kulturalny i dwór Stanisława Lubomirskiego [1583-1649], wojewody krakowskiego (Wrocław 1972). W roku 1972 objął stanowisko zastępcy dyrektora w Bibliotece Głównej i Ośrodku Informacji Naukowo-Technicznej Politechniki Wrocławskiej, a następnie w latach 1981-1985 pełnił funkcję dyrektora Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu. Praca badawcza w tych latach zaowocowała późniejszą habilitacją Jakub Sobieski (1590-1646). Parlamentarzysta, polityk, podróżnik i pamiętnikarz (Wrocław 1989) oraz awansem na stanowisko docenta w b. Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, a następnie od 1994 roku profesora na Uniwersytecie Opolskim. Postanowieniem Prezydenta RP z 29 grudnia 1998, w jubileuszowym roku 70 - lecia urodzin, otrzymał tytuł naukowy profesora. Ostatnio, pracownik Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Poznaniu, gdzie w ramach programu badawczego Instytutu Historii Politycznej powstała i wydana została pierwsza odrębna publikacja na temat działającej w Warszawie w latach 1920-1939 Polskiej Akademii Nauk Technicznych (Poznań; Wrocław 2002). Profesor Józef Długosz jest przykładem naukowca o wszechstronnych zainteresowaniach badawczych, specjalistą w zakresie bibliotekoznawstwa i informacji naukowej, wybitnym znawcą XVII wieku i życia magnaterii polskiej, autorem kilkunastu książek i edycji źródłowych oraz blisko setki artykułów i recenzji. Pośród nich znajduje się, zapewne nie mniej cenna dla historyka i piwniczanina, monografia Piwniczna Zdrój (1998) wydana na 650 - lecie istnienia miasta.http://www.wszib.wroc.pl/index.php?Page=150
W okresie 1950-1953 studiował historię ze specjalizacją bibliotekarską na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Studia magisterskie ukończył zaocznie, pracując z nakazu w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej we Wrocławiu. Od 1958 do 1972 roku był zatrudniony w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, w 1962 złożył egzamin państwowy dla bibliotekarzy dyplomowanych. Po kilku latach przygotowań naukowych, w 1970 roku uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie, pisanej pod kierunkiem profesora Władysława Czaplińskiego, dysertacji Mecenat kulturalny i dwór Stanisława Lubomirskiego [1583-1649], wojewody krakowskiego (Wrocław 1972). W roku 1972 objął stanowisko zastępcy dyrektora w Bibliotece Głównej i Ośrodku Informacji Naukowo-Technicznej Politechniki Wrocławskiej, a następnie w latach 1981-1985 pełnił funkcję dyrektora Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu. Praca badawcza w tych latach zaowocowała późniejszą habilitacją Jakub Sobieski (1590-1646). Parlamentarzysta, polityk, podróżnik i pamiętnikarz (Wrocław 1989) oraz awansem na stanowisko docenta w b. Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, a następnie od 1994 roku profesora na Uniwersytecie Opolskim. Postanowieniem Prezydenta RP z 29 grudnia 1998, w jubileuszowym roku 70 - lecia urodzin, otrzymał tytuł naukowy profesora. Ostatnio, pracownik Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Poznaniu, gdzie w ramach programu badawczego Instytutu Historii Politycznej powstała i wydana została pierwsza odrębna publikacja na temat działającej w Warszawie w latach 1920-1939 Polskiej Akademii Nauk Technicznych (Poznań; Wrocław 2002). Profesor Józef Długosz jest przykładem naukowca o wszechstronnych zainteresowaniach badawczych, specjalistą w zakresie bibliotekoznawstwa i informacji naukowej, wybitnym znawcą XVII wieku i życia magnaterii polskiej, autorem kilkunastu książek i edycji źródłowych oraz blisko setki artykułów i recenzji. Pośród nich znajduje się, zapewne nie mniej cenna dla historyka i piwniczanina, monografia Piwniczna Zdrój (1998) wydana na 650 - lecie istnienia miasta.http://www.wszib.wroc.pl/index.php?Page=150
6,9/10średnia ocena książek autora
49 przeczytało książki autora
112 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Peregrynacja po Europie. Droga do Baden
Józef Długosz, Jakub Sobieski
7,0 z 1 ocen
6 czytelników 0 opinii
1991
Życie codzienne magnaterii polskiej w XVII wieku
Władysław Czapliński, Józef Długosz
6,9 z 35 ocen
153 czytelników 4 opinie
1976
Podróż młodego magnata do szkół : studium z dziejów kultury XVI i XVII w.
Władysław Czapliński, Józef Długosz
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
1969
Najnowsze opinie o książkach autora
Życie codzienne magnaterii polskiej w XVII wieku Władysław Czapliński
6,9
Myślę, że gdyby była to książka napisana i wydana bardziej współcześnie dałbym ocenę 7. Moja ocena jest oczywiście bardzo subiektywny i wynika przede wszystkim z tego, że wzbudziła moje zainteresowanie i czytałem ją z przyjemnością.
Jak już sam tytuł mówi książka opisuje jak żyli magnaci w XVII wieku. Faktycznie nie wychodzi poza ten wiek, czasem jeśli jest to konieczne wspominana jest końcówka wieku szesnastego. Również nie ma tu opisów życia "zwykłej" szlachty.
Książka podzielona została na dwadzieścia rozdziałów. Zostały w nich opisane takie między innymi takie dziedziny życia jak siedziby magnatów, życie rodzinne, co jedli i pili, jak się ubierali, jakie były ich rozrywki i codzienne obowiązki, skąd brali pieniądze i na co je wydawali, jakie były ich obowiązki wobec Rzeczypospolitej. Wszystko poparte cytatami z dokumentów, listów i wspomnień spisanych przez osoby żyjące w epoce. Chyba jedyne do czego mógłbym się przyczepić to to, że chciałoby się poznać jeszcze więcej szczegółów.
W książce znajdują się też zdjęcia przedstawiające zamki magnackie, portrety, dzieła sztuki i inne związane z tematem. Jest ich całkiem sporo. Niestety z racji tego, że książka została wydana w 1982 roku są one czarno-białe i w niektórych przypadkach niezbyt dobrej jakości.
Czytałem kilka książek z serii "Życie codzienne..." (np. średniowiecznego rycerza) Frances Gies. Książki reklamowane na okładce opisem jakoby George R. R. Martin polecał tę serię. Żadna z nich nie była tak ciekawa (te, które ja czytałem były momentami wręcz nudne),jak "Życie codzienne magnaterii". A przynajmniej nie przedstawiała tematu w tak konkretny i uporządkowany sposób.
Warto przeczytać. Nasuwa mi się także myśl, iż warto wracać do książek wydanych nawet kilkadziesiąt lat temu.