Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książce brakuje głębi. Historia obfituje w sytuacje kryzysowe, które mogłyby być podłożem dla emocjonującego zwrotu akcji, ale widocznie autorka nie miała pomysłu na ich rozwinięcie i pozwoliła swoim bohaterom "pójść na łatwiznę", usuwając z ich drogi przeszkody zanim na dobre się na niej pojawią. Weźmy na przykład to, że pierwsze wzmianka o miłości głównego bohatera do żony brzmi (mniej więcej): "był zadowolony, że wybrał żonę, którą zdołał pokochać". I to ma być romans historyczny, którego punktem centralnym powinno być namiętne uczucie? Albo to, że gdy ucieka od niego małżonka, to zamiast miotać się i oskarżać siebie od razu domyśla się, gdzie się udała. No błagam! Choć odrobiny dramatyzmu! Książka w ogóle nie umywa się do pozostałych dzieł autorki.