Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ongiś ceniłam sobie Monikę Richardson jako dziennikarkę i osobę prowadzącą „Europa da się lubić”. Od tego czasu sporo minęło, a ekscesy romansowe z udziałem Zbigniewa Zamachowskiego, niechlubny rozwód tego ostatniego z Aleksandrą Justą, tudzież Moniki z angielskim mężem sprawiły, że jej osoba straciła wiele w moich oczach. Tutaj kreując się na ambasadorkę polskiego bursztynu odbywa podróż tytułowym szlakiem bursztynowym z fotografką Lidią Popiel, prywatnie żoną Bogusia Lindy i jej asystentką Karoliną. Podróż wiedzie przez Włochy, Słówenie, a nawet Wegry do Wrocławia przez Sląsk nad polskie wybrzeze. Paradoksalnie najciekawsze są dla mnie spotksnia z profesorami i naukowcami specjalizującymi się w przyrodzie, geologii, kulturze materialnej, archeologii i obróbce bursztynu, Kobiety docierają do kilku uznanych artystów, projektantów biżuterii, wizjonerów tworzących piękne ołtarze w nowoczesnych świątyniach, gdyż bursztyn jest poszukiwanym surowcem w sztuce sakralnej, trafiają tez do fabryki która masowo przetwarza bursztyny, ale jest typowo komercyjnym przedsięwzięciem. We Włoszech najwięcej uwagi zajmowały włoskie specjały, a w Wenecji słynne szkło z Burano i Murano, wojaże udokumentowane zostały kilkunastoma wybranymi fotografiami, choć było mi ich za mało jeśli chodzi o małe cudeńka wytwarzane przez bursztynników z prawdziwego zdarzenia, a nie pospolitych jubilerów. Książka nie zachwyciła mnie jakoś szczególnie, sprawiała wrażenie pisanej w pośpiechu chałtury nastawionej na promocję osoby autorki, tak by nadal mogła brylować na targach złota, srebra i drogocennych kamieni.