Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzadko kiedy podręcznik do historii jest lekturą wciągającą – za dużo tam dat, postaci i wydarzeń, które opisane drobiazgowo, szybko ulatują z pamięci. Książka Jerzego Zdrady jest podręcznikiem akademickim i nie różni się od innych, podobnych jej pozycji. Opis wydarzeń obejmuje okres od dokonania III zaboru aż po wybuch I wojny światowej. Autor najwięcej miejsca poświęca Królestwu Polskiemu (zabór rosyjski),zapewne z tego powodu, że w nim działo się najwięcej i obydwa powstania miały w nim miejsce. Relacja z pozostałych dwóch zaborów zbyt często jest skrótowa – brakuje szerokiego tła socjologicznego, a nadmiar postaci i szczegółowo wymienionych wydarzeń, jest męcząca. Jednak to, czego najbardziej brakuje to mapy. Owszem, jest ich kilka, ale zdecydowanie za mało na to, by umieścić wydarzenia w kontekście geograficznym. Ktoś, kto jest laikiem, powinien czytać tę książkę z atlasem historycznym pod ręką . Co mnie najbardziej raziło, to błędy, przepuszczone przez redakcję. Autor wielokrotnie wspomina Dolny Śląsk, przywołuje mniejszość polską tam mieszkającą lub też informuje o wydarzeniach ważnych dla Polski, które miały miejsce w tym regionie. Nigdy jednak nie informuje, że Dolny Śląsk ani Śląsk Opolski nie podlegały zaborom, bo w tamtym czasie były integralną częścią Prus. Czytelnik jednak kończy lekturę, że te ziemie musiały być rdzennie polskie, co jest ewidentnym przekłamaniem. Nasuwał mi się jeden wniosek – albo autor pisał książkę w poprzednim ustroju, albo też nie przywiązuje zbytnio uwagi do faktów. Z tego właśnie powodu, w moich oczach tracił na wiarygodności.