Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa autobiograficzna opowieść, opowiedziana z dużą erudycją i kunsztem. Taki okruch życia, ale z dużą dozą tragedii, braku porozumienia i rozliczenia się z w sumie niewesołą przeszłością. O ile z dużą niepewnością traktuję takie opowieści - nie mogą być zbyt kronikarskie, bo nie wierzę, że ktoś dokładnie pamięta wydarzenia sprzed wielu lat - to przyjmuję, że dobrze oddały klimat, nastroj, przykładowe sytuacje, czy emocje i temperaturę w rodzinnym domu. Pewne sceny dość poetyczne, a miasteczko rodzinne - "amerykańskie nigdzie" - znakomicie dopełnia obrazu. Skłania czasem do autoanalizy - jaki my dom tworzymy dzieciom i jak to wpłynie na ich przyszłość. Warto przeczytać - lektura momentami dość smutna, ale nigdy zbyt przytłaczająca, czy dołująca. A kreska znakomicie ją dopełnia.