Jesteśmy społecznością, która kocha książki

🦠Dzisiaj zaczęłam i dzisiaj skończyłam! Książeczka krótka, nieznanego mi wcześniej autora, jednego ze współczesnych filozofów. Žižek w humorystyczny, czasem brutalny a nawet przesadzony sposób punktuje krok po kroku nasze życie na początku pandemii. 🦠Zaczynamy od mechanizmu chińskiego, gdzie nie ma zaufania do władzy, ale utrzymywany jest też zamordyzm i konfrontacja tego wschodniego stylu życia, który na codzień nie jest spokojny chociażby przez wojny czy migracje, z naszym spokojnym zachodnim, nieprzystosowanym do kryzysu. 🦠Kolejne rozdziały to analiza naszych zachowań społecznych, dostrzeżenie faktu, że tak jak w filmach katastroficznych potrzebujemy katastrofy, by się zjednoczyć…a nawet wtedy mamy równych i równiejszych. Analizujemy też lockdown i zmęczenie zarówno tych zamkniętych w domach, jak i tych pracujących - ochrony zdrowia, służb mundurowych. Autor punktuje, że zamknięcie pokazało, że sami sobie jesteśmy sprawcami cierpienia w dążeniu do nieponiesienia porażki i bycia produktywnymi. Jednocześnie konfrontuje zależność od mediów z ewentualną kontrolą państwa nad tymi mediami. 🦠Jest miejsce na analizę wpływu na przyrodę - „kiedy przyroda atakuje nas wirusami, w pewien sposób odsyła nam nasz własny komunikat. A brzmi on: to, co mnie zrobiliście, ja teraz zrobię Wam.” Ostatecznie autor uzmysławia nam, że tak samo jak w ekologii - zrzucanie odpowiedzialności na nas, jednostki, ma na celu odsunięcie odpowiedzialności od władz i wielkich gospodarek. 🦠Podobało mi się też zdanie, że w czasie pandemii więcej skupialiśmy się na losie gospodarek, niż ludzi. Bardzo dobrze wypunktowane było również to, że nie wrócimy do normalności, bo nic już nie będzie takie, jak przed pandemią. 🦠Książeczka zawiera jeszcze kilka fajnych wątków, jakby felietonów. Nie wzbudza już paniki, nie straszy. Myślę, że w pandemicznej rzeczywistości fajnie jest ją przeczytać, by sobie poukładać w głowie różne pojęcia.