Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na jakież perełki można przez przypadek trafić zapychając wózek zakupami spożywczymi w lokalnej Biedrze? A "Tak wygląda prawdziwa poetka" jest niebywałą perełką, którą pochłonęłam w dwa wieczory jednocześnie bardzo zaniedbując domowe obowiązki :-) Mimo swej romantycznej natury, nigdy nie byłam miłośniczką poezji. Wiersze Szymborskiej spadły na mnie i na moich kolegów z podstawówki lawiną w 1996 roku, gdy poetka została laureatką nagrody Nobla. Joanna Kulmowa do tej pory wiedzie prym wśród pozycji z literatury dziecięcej, które czytuję moim synom. To, że obie panie korespondowały ze sobą przez ponad 50 lat było dla mnie zupełnym zaskoczeniem. Listy Kulmowej pełne serdeczności, ciepła i osobistych zwierzeń oraz przepełnione metaforami pocztówki i kolaże Szymborskiej, wciągają jak pierwszej wody kryminał. Niemal w każdym liście czy kartce poetki nawiązują do swych przed chwilą ukończonych lub wydanych utworów, co wznieca w czytelnikowi potrzebę sprawdzenia, o czym jest ta "Cykuta" czy "Ludzie na moście" przy okazji odkrywając u siebie nową fascynację poezją. Obserwując to, jak z pierwszych oficjalnych pism, korespondencja obu Poetess ewoluuje w pełną osobistych zwierzeń (zwłaszcza Kulmowej) wymianę listów, aż chce się chwycić za papier i pióro, i skopiować tę korespondencyjną przyjaźń ze swoimi znajomymi. Ale czy ktoś jeszcze pamięta, o czymś takim jak sztuka epistolarna? Ja mam chęć spróbować... Gorąco polecam wszystkim lekturę tej książki!