Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Speedway to ten rodzaj sportu, w którym jeden niewłaściwy ruch może przekreślić wszelkie dalsze plany". Aleksandra Pakuła zakończeniem powieści "Bez hamulców" pozostawiła swoich czytelników w ogromnym szoku, rozchwianiu, niepewności, przerażeniu a co najważniejsze niecierpliwości i wieloma pytaniami. Czy ktoś zginął? Czy z Nickiem wszystko w porządku? Czy będę w końcu razem? I oto jest zakończenie historii miłości, która według wielu nie miała prawa się udać. Nie ze względu na niebezpieczny zawód, odległość, ciężar życiowe bohaterów, a przez wiek. Konkretnie przez 18 lat różnicy między Nickiem a Karoliną. Jak pamiętacie, najwięcej kłód pod swoje własne nogi rzucała nasza bohaterka. Czy zmieniła swoje podejście? No i najważniejsze, czy da szansę związkowi i przestanie zwracać uwagę na to "co ludzie powiedzą"? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie w "Bez hamulców. Ostatnia prosta". Nie będę Wam zdradzała fabuły. Mogę jedynie powiedzieć, że autorka gwarantuje nam ogromną dawkę sensacji, emocji, chaosu w naszych głowach, nadciśnienia i zmniejszenia zawartości portfela przez wykupienie melisy. Ani na chwilę emocje nas nie opuszczają. Albo są one spowodowane miłosnymi uniesieniami, chwilową idyllą lub niebezpiecznymi sytuacjami, dramatami i wydarzeniami, na które my jako czytelnicy pewnie się nie zgadzamy, jednak musimy wziąć je na klatę. Autorka stworzyła cudowną, niezwykle prawdziwą, mądrą i wartościową historię. To nie tylko romans czterdziestolatki z dwudziestolatkiem, ale opowieść o trudach bycia kobietą, matką nastolatków, dziennikarką, córką wiecznie niezadowolonych rodziców. To przepiękna przemiana bohaterki, która, pomimo iż nie chciała żyć w stereotypowym związku, w pewnym sensie w te stereotypy się wpasowywała. Nareszcie powiedziała DOŚĆ. To historia kobiety, która zdecydowała w końcu postawić siebie na pierwszym miejscu. To walka o jej własne szczęście i próba zaprzestania zwalania na siebie winy za błędy innych, myślenia o byciu niewystarczającą. Karolina to tylko imię, jej postać ukazuje wszystkie kobiety, które walczą o dobre traktowanie w pracy, które muszą słuchać szowinistycznych uwag. To głos kobiet, które boją się opinii innych ludzi, myślących o sobie jako "mogłam lepiej", "mogłam bardziej", "gdybym się postarała", "gdybym nie myślałam o sobie to by się nie wydarzyło". Przedstawia kobiety, które ciągłe uważają siebie za złe matki, pomimo tego, że bardzo się starają, a wszystkich sytuacji nikt nie jest w stanie przewidzieć. "Bez hamulców" to w końcu opowieść o tym, że należy czerpać jak najwięcej z danego nam dnia, pamiętać, by powiedzieć "Kocham Cię", "dziękuję, że jesteś". "Pilnujcie życia. Jutro może go już nie być. Mówią, że dzieci przedłużają nasze życie, ale ja się z tym nie zgadzam. Miłość. To miłość przedłuża życie.". Piękna, mądra, wartościowa. Historia tak głęboka, że poruszy każdy zakamarek naszego serca. Obok niej nie można przejść obojętnie. Daje cenną lekcję, że życie to nie bajka Disneya, która kończy się, tak jakbyśmy tego oczekiwali. Olu, bardzo Ci dziękuję za te emocje, które dzięki tobie mogłam przeżywać. Rozwijaj się i pisz dalej te dotykające duszy arcydzieła.